ΝΕΦΡΟΛΙΘΙΑΣΗ-ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Νεφρολιθίαση


Λίθοι νεφρών είναι τα στερεά τεμαχίδια που σχηματίζονται μέσα στο ουροποιητικό σύστημα.
Προκαλούν :
-πόνο (κωλικό νεφρών)
– ναυτία
– εμέτους
– αιματουρία
- ουρολοιμώξεις (ρίγη – πυρετικά κύματα)

Διάγνωση
Αναλύσεις ούρων
Ακτινολογικά μέσα (απλή νεφρών – σπειροειδές C.T.(χωρίς σκιαγραφικό) με ευαισθησία 93%, ειδικότητα 98% - ακρίβεια 97%
Υπερηχογράφημα νεφρών.

Θεραπεία
Αναλγητικά φάρμακα,
αντιβιοτικά επί λοιμώξεων,
ουρολογική χειρουργική επέμβαση
λιθοτριψία


Νεφρολιθίαση (πέτρες – λίθοι στα νεφρά)
Παρατηρείται στο 3-5% του γενικού πληθυσμού. Εμφανίζεται στην 3η – 4η δεκαετία της ζωής.
Συχνότητα άνδρες:γυναίκες = 3:1. Η στατιστική διαφορά ανδρών και γυναικών εξισώνεται στην 6η – 7η δεκαετία της ζωής τους.


Ανάλογα με τη σύστασή τους οι ουρόλιθοι διακρίνονται στις εξής κατηγορίες

Λίθοι ασβεστίου (Ca) 50% άνδρες – 75% γυναίκες. Κυρίως οξαλικού Ca, λιγότερο φωσφορικού Ca. Απλοί ή πολλαπλοί στον αριθμό στον αριθμό. Απλοί ή κοραλιοειδείς λίθοι σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού, σπάνια στην ουροδόχο κύστη.
Λίθοι φωσφορικού Mg Αυξάνονται γρήγορα σε μέγεθος και γίνονται κοραλιοειδείς.
Λίθοι ουρικού οξέος και αλάτων (αμμωνίας – Na) 5-10%
Μεικτοί λίθοι οξαλικού Ca ± ανθρακικού Ca ή εναμμώνιου φωσφορικού Ca – ουρικού οξέος/άλατος και ασβεστίου Το 20% των ουρικών λίθων περιέοχυν και οξαλικό και φωσφορικό Ca.
Λίθοι από οργανικές ουσίες Από κυστίνη – ξανθίνη – βλεννοπρωτεΐνη. Σπάνιοι λίθοι.
Λίθοι από συγκρίμματα φαρμακευτικών ουσιών Από σουλφοναμίδη – τριαμτερένη – ινδιναβίρη. Σπάνιοι.
Λίθοι από στρουβίτη Είναι συνώνυμοι με λίθους από Mg – αμμωνία – φωσφορικά άλατα.

Οι πιο κοινοί τύποι λίθων περιλαμβάνουν ασβέστιο στη σύνθεσή τους γι΄ αυτό και είναι ακτινοσκιεροί.
Οι λίθοι του ουρικού οξέος είναι ακτινοδιαπερατοί, δηλαδή δεν φαίνονται, δεν προσδιορίζονται στις ακτινογραφίες, αλλά επειδή συνήθως περιέχουν ουρικό οξύ και οξαλικό Ca είναι ακτινοσκιεροί.
Λίθοι από κυστίνη έχουν χαρακτηριστική εμφάνιση με στρογγυλά άκρα και λεία επιφάνεια.

Γεωγραφικές περιοχές με υψηλή υγρασία και αυξημένη θερμοκρασία ευνοούν τον σχηματισμό λίθων.

Δίαιτα και πρόσληψη υγρών παίζει ρόλο.

Οι έχοντες λίθους καλό είναι να περιορίζουν το αλάτι και τα λευκώματα και να πίνουν πολύ νερό.

Αύξηση λήψης NaCl αυξάνει τα άλατα του Ca και ευνοεί το σχηματισμό της «φωλιάς» του λίθου. Περιορισμός αλατιού 100 meq/L πρωτεΐνη να περιοριστεί 1g / Kgr / daily.

Αυξημένη λήψη πρωτεΐνης – λευκωμάτων οδηγεί σε αύξηση αποβολής δια των ούρων (protein intake 1g / Kgr / daily) οξαλικών – Ca – ουρικού οξέος. Επίσης ελαττώνει την αποβολή κιτρικών.

Οι υδατάνθρακες και τα λίπη δεν ενοχοποιούνται στον σχηματισμό λίθων. Το κοινό πίτουρο μειώνει την αποβολή Ca δια των ούρων δεσμεύοντας το Ca που κυκλοφορεί.
Γενικά η αποχή από ασβεστούχες τροφές δεν έχει επίπτωση στο σχηματισμό λίθων (παρά σε μια κληρονομημένη πάθηση μεταβολισμού Ca).

Η καθιστική ζωή και τα καθιστικά επαγγέλματα ευνοούν το σχηματισμό λίθων.

Γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στο σχηματισμό λίθων.
Η Κυστινουρία που είναι αυτοσωματικός υπολειπόμενος κληρονομούμενος χαρακτήρας ευνοεί τον σχηματισμό λίθων. Έτσι ομόζυγοι άνθρωποι με το ίδιο γενετικό ελάττωμα εμφανίζουν αύξηση κυστίνης και επομένως προδιάθεση για σχηματισμό λίθων.
Η σωληναριακή νέκρωση που οφείλεται σε εκλεκτική μειωμένη αντίδραση σε ορισμένες ουσίες (HCO3 – αλδοστερόνη : ορμόνη) των σωληναρίων των νεφρών μεταβιβάζεται κληρονομικά και νεφρολιθίαση παρατηρείται στο 75% των ασθενών με τη νόσο.

Κλινική εικόνα
Οξύ επεισόδιο Κωλικός νεφρού:
Οξεία κατάσταση που συνοδεύεται από οξύτατο πόνο, που αντανακλά στη μέση του ατόμου ή στα ουρητικά και γεννητικά όργανα (εξαρτάται από την εντόπιση του λίθου).
Ναυτία – εμετοί – τροφώδεις και χολώδεις συνοδεύουν τον κωλικό νεφρού
Λοίμωξη μπορεί να εμφανιστεί και να συνυπάρχει με τη Ν.Φ.Λ. Ο κωλικός νεφρού οφείλεται στις μυϊκές συσπάσεις του ουρητήρα, διαρκεί 20-60 λεπτά, εμφανίζεται κατά ώσεις.

Ο πόνος συνοδεύεται από:
1Αιματουρία: Μακροσκοπική (ορατή με το κοινό μάτι στα αποβαλλόμενα ούρα) ή μικροσκοπική (αντιληπτή μόνο στο μικροσκόπιο). Ποσοστό εμφάνισης έως 95%.
2Δυσουρικά ενοχλήματα: Δυσκολία στην προσπάθεια ούρησης ή μη ελεγχόμενης επιθυμίας προς ούρηση. Βέβαια αρκετές φορές ή νεφρολιθίαση βρίσκεται τυχαία σε ακτινολογικό έλεγχο (παρουσία μονήρους ή πολλαπλών λίθων). Οι κοραλιοειδείς (σαν σχήμα κοραλλιού) λίθοι δεν προκαλούν συνήθως συμπτώματα εκτός αν αποσπαστούν συγκρίμματα από τον πυρήνα των λίθων τα οποία προκαλούν κωλικό νεφρού.
Η διαγνωστική προσπέλαση επίσης βασίζεται βέβαια και στο ιστορικό (ατομικό και οικογενειακό) του ασθενούς, σε προηγούμενα επεισόδια αιματουρίας, σε παθήσεις που συνυπάρχουν και ευνοούν τον σχηματισμό νεφρολίθων. Βέβαια η αιματουρία αλλά και η αποβολή λίθου ή λίθων με τα ούρα πιστοποιεί την διάγνωση του κωλικού νεφρού και της υποκείμενης νεφρολιθίασης. Βοήθεια διαγνωστική επίσης δίνει ο προσδιορισμός του pH των ούρων (κανονικό 5,5 – κάτω του 5,5 προκαλείται από πέτρες ουρικού οξέος ή κυστίνης – pH>7,2 , από πέτρα στρουβίτη και παράλληλη λοίμωξη.


Διάφορες παθήσεις προάγουν το σχηματισμό λίθων όπως:

1Νόσοι Crohn (φλεγμονώδης νόσος εντέρου)

2Εκτομή (εγχείριση) εντέρου

3Παρατεταμένη χρήση αντιβιοτικών (ευνοεί το σχηματισμό ουρολίθων διότι προκαλεί αλλαγή γαστρεντερικής χλωρίδας εντέρου) και προκαλεί λίθους από οξαλικό και ουρικό ασβέστιο

4Σπογγώδεις νεφροί (Σ.Ν.) (άγνωστης αιτίας νόσος νεφρών χαρακτηρίζεται από σχηματισμό και στα δύο νεφρά κύστεων που προκαλούν ανωμαλία στην ανατομική των νεφρών. Πολλές φορές διαδράμει ο Σ.Ν. χωρίς συμπτώματα. Προδιαθέτει σε σχηματισμό νεφρολιθίασης και ουρολοιμώξεις. Θεραπεία: Πολλά υγρά χρήση thiazides)

5Λήψη μεγάλων δόσεων βιταμινών π.χ. Βιτ. C > 200 gr/24ωρο (> 200 mgr/24ωρο οδηγεί σε σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου.

6Ουρική νόσος και παχυσαρκία συνδέονται με σχηματισμό λίθων ουρικού και οξαλικού Ca.

7Αιματολογικά νοσήματα (μυελοϋπερπλασικά σύνδρομα – μυελοσκλήρυνση) προκαλούν τη δημιουργία ουρικών ή μεικτών λίθων.

8Πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (υπερλειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων που ρυθμίζουν φυσιολογικά την ομοιοστασία Ca στο αίμα)

9Σαρκοείδωση

10Υπέρταση, που πρόσφατα έχει συσχετιστεί με νεφρολιθίαση

11Φάρμακα επίσης προκαλούν σχηματισμό νεφρολίθων

α) Η βιταμίνη D αυξάνει την απορρόφηση από το έντερο του Ca προκαλώντας ασβεστουρία (αποβολή Ca δια των ούρων).

β) Ακεταζολαμίδη και αντιεπιληπτικά φάρμακα

γ) Τριαμπερένη

δ) Σουλφαδιαζίδη: ουσίες που δύσκολα διαλύονται στα ούρα, ευνοούν έτσι τη δημιουργία κρυστάλλων, δημιουργία πυρήνων νεφρολιθίασης

ε) Ινδιναβίρη: Φάρμακο για το AIDS που προκαλεί αναστολή ενζύμων – δημιουργία λίθων

Βασικό στοιχείο για τη διάγνωση και διαφοροποίηση της σύστασης των ουρολίθων αποτελεί η εκτίμηση και μέτρηση ουσιών που προκαλούν τους ουρολίθους (λιθογόνες ουσίες). Συνήθως η εξέταση γίνεται στην πρώτη προβολή.
Σημείωση: Διενεργούνται 2-3 συλλογές ούρων 24 ωρών (μεγαλύτερη πιθανότητα ανίχνευσης) και μετά από συνεννόηση με τον κλινικό και εργαστηριακό γιατρό παραδίδονται στο μικροβιολογικό εργαστήριο. Συνήθως η πρώτη συλλογή είναι 24ωρη λήψη ούρων χωρίς προετοιμασία δίαιτας. Η δεύτερη συλλογή γίνεται με ελεγχόμενη δίαιτα Ca 400mgr/dl και Na 100meQ/L. Επίσης την Τρίτη επίσκεψη γίνεται μέτρηση παραθορμόνης στο αίμα και δοκιμασία φόρασης Ca.
Οι ουσίες που συνήθως μετρούνται στα ούρα είναι:
Ουσία Άνδρες Γυναίκες
1 Ασβέστιο (mgr/24ωρο) <300 <250
2 Ουρικό οξύ (mgr/24ωρο) <800 <750
3 Οξαλικά άλατα (mgr/24ωρο)<45 <45
4 Κιτρικά άλατα (mgr/24ωρο)>320 >320
5 Φωσφόρος (mgr/24ωρο) 500-1000500-1000
6 Κυστίνη (mgr/24ωρο) 30 30
7 Κρεατινίνη (mgr/24ωρο) 20-25 15-20
8 Κάλιο (meq/L) 25-125 25-125 25-125
9 Νάτριο (meq/L) <200 <250 <250
10 Μαγνήσιο (mgr/24ωρο) >50 >50

Η τελική διάγνωση αλλά και θεραπεία της νεφρολιθίασης γίνεται:
• με την αποβολή του λίθου
• με την χημική ανάλυση και εξέταση του λίθου αυτού (για να προσδιοριστούν τα συστατικά που τον αποτελούν και να οριστεί έτσι η προληπτική δίαιτα και αποχή που εξαρτάται από τα συστατικά που σχηματίζουν το λίθο (π.χ. λίθοι από οξαλικά άλατα, λίθοι από οξαλικό οξύ) και
• με λιθοτριψία – χειρουργική επέμβαση.

Δίαιτα ουρικού οξέος Τροφές πλούσιες σε οξαλικό οξύ: Λάπαθο, Σπανάκι, Καρότο, Πιπέρι, Τσάι, Κακάο.

Σε σχετικές έρευνες έχει φανεί ότι, εάν κάποιος εμφανίσει νεφρολιθίαση μία φορά, έχει αυξημένες πιθανότητες να επανεμφανίσει και στη μετέπειτα ζωή του. Ε

Ο πιο σημαντικός διατροφικός παράγοντας που προλαμβάνει το σχηματισμό των κρυστάλλων είναι η πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων υγρών. Έχει βρεθεί ότι στα άτομα που πίνουν περισσότερα από 3 λίτρα υγρών/ ημέρα έχουν περίπου 30% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πέτρες στα νεφρά.

Άλλοι διατροφικοί παράγοντες που παίζουν καίριο ρόλο στην πρόληψη της εμφάνισης πέτρας στα νεφρά είναι η χαμηλή κατανάλωση νατρίου (αλατιού) και η αποφυγή υπερκατανάλωσης ζωικής πρωτεΐνης. Φαίνεται πως η συχνή και σε μεγάλες ποσότητες κατανάλωση κόκκινου κρέατος, πουλερικών, αβγού, τυριού (ιδιαιτέρως αλμυρού) και ψαριού μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Οσον αφορά τη θεωρία ότι κάποιος που πάσχει από νεφρολιθίαση δεν θα πρέπει να καταναλώνει γαλακτοκομικά προϊόντα λόγω του ασβεστίου που περιέχουν, δεν υπάρχουν -τουλάχιστον ακόμη- μελέτες που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο. Ωστόσο, καλό θα είναι να αποφεύγεται η υπερκατανάλωση προϊόντων που περιέχουν οξαλικά οξέα, όπως είναι το σπανάκι, η σοκολάτα (κακάο), οι φράουλες, τα φιστίκια και τα παντζάρια, έτσι ώστε να μην αυξάνεται η συγκέντρωση οξαλικού οξέος στα ούρα.
Ένας άλλος παράγοντας που ενδέχεται να επηρεάσει την εμφάνιση της νεφρολιθίασης είναι η βιταμίνη C, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην σύνθεση του οξαλικού οξέως στον ανθρώπινο οργανισμό. Συνιστάται η αποφυγή λήψης διατροφικών συμπληρωμάτων αυτής της βιταμίνης, αλλά όχι των φρούτων και λαχανικών που την περιέχουν. Η συχνή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών μπορεί να δράσει προληπτικά, καθώς ορισμένα συστατικά τους, όπως είναι για παράδειγμα το κάλιο, εμποδίζουν το σχηματισμό κρυστάλλων ασβεστίου και ουρικού οξέος.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι η νεφρολιθίαση είναι μια πάθηση που μπορεί και να αποφευχθεί αλλά και να αντιμετωπιστεί (αν και εφόσον δεν έχει χορηγηθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή), με την κατάλληλη διατροφή και σύμφωνα πάντα με τις συστάσεις των ειδικών. Η υιοθέτηση αυτών των απλών διατροφικών συμβουλών μπορεί να συμβάλλει σε καλύτερη ποιότητα ζωής τόσο σε ασθενείς με νεφρολιθίαση όσο και σε άτομα που απλά ακολουθούν την τακτική της πρόληψης


Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες, παρ' όλον ότι τα ούρα περιέχουν άλατα σε πολύ πυκνή διάλυση, η κρυστάλλωση των αλάτων εμποδίζεται από κάποιες ουσίες που έχουν τα ούρα, που λέγονται αναστολείς κρυσταλλώσεως. Για να δημιουργηθούν λοιπόν λίθοι θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες από τις παρακάτω προϋποθέσεις.
Πολύ πυκνά ούρα. Ούρα δηλαδή με υπερκεκορεσμένα διαλύματα αλάτων, που μπορούν να προέλθουν είτε από αυξημένη αποβολή αλάτων από διάφορες παθολογικές αιτίες, είτε από στέρηση υγρών (αφυδάτωση).
Λίμναση των ούρων σε κάποιο σημείο του αποχετευτικού συστήματος, λόγω αποχετευτικού προβλήματος, με αποτέλεσμα την καθίζηση των αλάτων των ούρων και τη δημιουργία λίθων.
Μόλυνση των ούρων (ουρολοίμωξη) από διάφορα μικρόβια που διασπούν την ουρία και δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες καθιζήσεως και σχηματισμού λίθων από εναμμώνιο φωσφορικό μαγνήσιο (φλεγμονώδεις λίθοι).
Ενδογενείς (γονιδιακοί) παράγοντες. Έχει παρατηρηθεί ότι παρ'όλον ότι σε πολλούς ανθρώπους δημιουργούνται κατά καιρούς συνθήκες ευνοϊκές για τη δημιουργία ουρολίθων, εν τούτοις δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι λίθους με την ίδια ευκολία. Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει και γονιδιακή λιθογενετική προδιάθεση, που τη φέρνει κανείς από τη γέννηση του και έχει να κάνει και με τους αναστολείς της κρυσταλλώσεως των ούρων.



Τα συμπτώματα της ουρολιθίασης εξαρτώνται από την εντόπιση του λίθου. Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν την εξέλιξη ενός λίθου, που κατά κανόνα ξεκινάει το σχηματισμό του στον ένα ή στον άλλο νεφρό.
Οι πιθανότητες εξέλιξης του είναι οι εξής:
• Να προωθηθεί από τον νεφρό στον ουρητήρα και από εκεί στην ουροδόχο κύστη και να αποβληθεί με την ούρηση (αυτόματη αποβολή ουρολίθου). Να παραμείνει και να μεγαλώσει μέσα στον νεφρό και να εγκλωβιστεί εκεί, χωρίς πιθανότητα, λόγω μεγέθους, να προχωρήσει προς τον ουρητήρα (νεφρολιθίαση).
• Να προχωρήσει μέσα στον ουρητήρα και να σφηνωθεί σε κάποιο στενό σημείο του ουρητήρα, χωρίς δυνατότητα παραπέρα προώθησης (λιθίαση ουρητήρα).
• Να πέσει στην ουροδόχο κύστη και για διάφορους λόγους να μην αποβληθεί αλλά να παραμείνει μέσα στην κύστη και μερικές φορές να πάρει τεράστιες διαστάσεις. Αυτή είναι η ετερόχθονη λιθίαση της κύστεως, από πέτρες που μετανάστευσαν από τους νεφρούς. Υπάρχει και η αυτόχθονη λιθίαση της κύστεως, από πέτρες που δημιουργήθηκαν επί τόπου, συνεπεία συνήθως κατακράτησης ούρων μέσα στην κύστη από διάφορες αιτίες, π.χ. υπερτροφία προστάτη κλπ.
• Να προωθηθεί και να σφηνωθεί μέσα στην ουρήθρα (λιθίαση ουρήθρας).
1. Στην πρώτη περίπτωση (αυτόματη αποβολή), ο λίθος κατά τη διαδρομή του μπορεί να προκαλέσει παροδική παρακώλυση στην αποχέτευση των ούρων, που θα εκδηλωθεί με ελαφρούς και παροδικούς κωλικούς, καθώς και πιθανούς μικροτραυματισμούς των ουροφόρων οδών που θα εκδηλωθούν με αιματουρία. Αυτή είναι η πιο ευνοϊκή εξέλιξη μίας ουρολιθίασης και συνήθως αφορά σε μικρούς λίθους διαμέτρου κάτω των 4 χιλ.
2. Στη δεύτερη περίπτωση (νεφρολιθίαση), ο λίθος μπορεί να βρίσκεται σε κάλυκα του νεφρού, στην πύελο του νεφρού ή να καταλαμβάνει πύελο και κάλυκες (κοραλλιοειδής λιθίαση). Όταν βρίσκεται σε κάλυκα συνήθως είναι ασυμπτωματικός. Όταν είναι στην πύελο, φράζει την έξοδο των ούρων από τον νεφρό προς τον ουρητήρα, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση ούρων υπό πίεση μέσα στον νεφρό. Αυτή η κατάσταση (αύξηση της ενδονεφρικής πίεσης) εκδηλώνεται με κωλικό του νεφρού. Ο κωλικός του νεφρού είναι ένας έντονος και ανυπόφορος πόνος στην περιοχή του νεφρού, που δεν υποχωρεί σε κανένα σχεδόν παυσίπονο και συνοδεύεται από μετεωρισμό, τάση για εμετό και ενίοτε εμετό.
3. Στην τρίτη περίπτωση (λιθίαση ουρητήρα), που η απόφραξη των ούρων είναι στο επίπεδο του ουρητήρα, συμμετέχει και ο ουρητήρας στον κωλικό, όπου εκτός των αναφερθέντων στον κωλικό του νεφρού, προστίθεται και πόνος κατά μήκος του ουρητήρα, με αντανάκλαση πολλές φορές και στα γεννητικά όργανα, ιδίως στο σύστοιχο όρχι. Όταν δε ο λίθος είναι πολύ κοντά στην ουροδόχο κύστη, προστίθεται στα παραπάνω και ένα βασανιστικό αίσθημα συνεχούς επιθυμίας για ούρηση.
4. Στην τέταρτη περίπτωση (λιθίαση κύστεως), δεν υπάρχει απόφραξη των ούρων στο ανώτερο ουροποιητικό, δεν αυξάνει η πίεση των ούρων μέσα στο νεφρό και συνεπώς δεν υπάρχει κωλικός. Λόγω όμως της ύπαρξης του ξένου σώματος (λίθου) μέσα στην κύστη υπάρχουν ερεθιστικά από την κύστη συμπτώματα, όπως συχνουρία και τσούξιμο στην ούρηση. Ενίοτε δε όταν ο λίθος πηγαίνει προς την έξοδο των ούρων (έσω στόμιο ουρήθρας), η ούρηση μπορεί να γίνεται με διακοπές.
5. Στην πέμπτη περίπτωση (λιθίαση ουρήθρας), η ούρηση είναι σχεδόν αδύνατη, λόγω απόφραξης της ουρήθρας και οδηγεί σε οξεία επίσχεση ούρων, που είναι μία άκρως βασανιστική κατάσταση και απαιτεί επείγουσα αντιμετώπιση.
6. Σε όλες τέλος τις περιπτώσεις, λόγω τραυματισμού των ουροφόρων οδών μπορεί να παρατηρηθεί αιματουρία μικροσκοπική ή μακροσκοπική, ενώ η ύπαρξη λιθίασης προδιαθέτει και σε ουρολοίμωξη, που είναι μία σοβαρή επιπλοκή της λιθίασης.
Διάγνωση της λιθίασης του ουροποιητικού

Η αντιμετώπιση της ουρολιθίασης σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να είναι άμεση και αποτελεσματική, διότι όταν υπάρχει απόφραξη των ουροφόρων οδών ο κίνδυνος υδρονέφρωσης και πλήρους καταστροφής του νεφρού είναι άμεσος. Όταν μάλιστα επιπλακεί και με ουρολοίμωξη, η καταστροφή του νεφρού είναι ραγδαία.
Η θεραπεία της ουρολιθίασης όπως αναφέραμε και προηγουμένως αναλόγως με την περίπτωση και με το είδος της λιθίασης, μπορεί να είναι:
• Συντηρητική-φαρμακευτική
• Εξωσωματική λιθοτριψία
• Ενδοσκοπική
• Χειρουργική
Συντηρητική - φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί στους φλεγμονώδεις λίθους, στους ουρικούς λίθους και στους λίθους από κυστίνη, που και οι τρεις αυτές κατηγορίες μαζί αντιπροσωπεύουν το 1/4 των λιθιάσεων. Συντηρητικά επίσης πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι υπόλοιποι λίθοι όταν δεν προκαλούν απόφραξη, δεν κάνουν συχνούς και έντονους κωλικούς και το μέγεθος τους είναι τέτοιο, ώστε να δίνει ελπίδες αυτόματης αποβολής.
Η εξωσωματική λιθοτριψία αποτέλεσε μια πραγματική επανάσταση στην αντιμετώπιση της ουρολιθίασης και έχει αντικαταστήσει κατά 95% τη χειρουργική θεραπεία των λίθων του ανώτερου ουροποιητικού (νεφρών-ουρητήρων) με καταπληκτικά αποτελέσματα.
Η ενδοσκοπική αντιμετώπιση αφορά κυρίως στους λίθους της ουροδόχου κύστεως, αλλά και σε μερικούς λίθους ουρητήρων, που δεν στάθηκε δυνατό να σπάσουν με την εξωσωματική λιθοτριψία. Στην ενδοσκοπική αντιμετώπιση θα συμπεριλάβουμε και τη διαδερμική λιθοτριψία λίθων των νεφρών, που όμως οι ενδείξεις της έχουν περιοριστεί μόνο σε μεγάλους λίθους των νεφρών σε συνδυασμό με την εξωσωματική λιθοτριψία.
Τέλος η χειρουργική θεραπεία έχει περιοριστεί σήμερα σε λιγότερο από το 5% των περιπτώσεων, εκεί που όλες οι προηγούμενες μέθοδοι δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση.


Πρόληψη λιθίασης ουροποιητικού
Αφού αντιμετωπιστεί το οξύ επεισόδιο μίας λιθίασης και ο ασθενής απαλλαγεί από το λίθο του, θα πρέπει να γίνει ο απαραίτητος έλεγχος και να ληφθούν τα αναγκαία προληπτικά μέτρα, ώστε να προληφθούν οι υποτροπές, που στην περίπτωση των λιθιασικών ασθενών είναι πολύ συνηθισμένες. Και αυτό γιατί "ο λίθος" δεν είναι η "νόσος" του ασθενούς, αλλά το αποτέλεσμα ή το προϊόν αν θέλετε μίας νόσου, που είναι η λιθιασική νόσος, αποτέλεσμα της οποίας είναι "ο λίθος". Ο έλεγχος λοιπόν του λιθιασικού ασθενούς αποβλέπει στο να ανακαλύψει την αιτία της λιθίασης, ώστε να μπορέσει να τη θεραπεύσει.
Κατ' αρχήν ένας πλήρης ουρολογικός έλεγχος θα αναζητήσει και θα διορθώσει πιθανά προβλήματα του αποχετευτικού συστήματος, που προκαλούν στάση ούρων και προδιαθέτουν σε ουρολοιμώξεις και λιθιάσεις.
Ακολούθως ένας εκτεταμένος βιοχημικός έλεγχος αίματος και ούρων θα αναζητήσει πιθανές παθολογικές αιτίες, που οδηγούν σε ουρολιθιάσεις. Το θέμα αυτό είναι τεράστιο και μέσα στα πλαίσια μιας εκλαϊκευμένης παρουσίασης μόνο κάποιες γενικότητες θα μπορούσαν να αναφερθούν.
Έτσι σε γενικές γραμμές και με κάποια υπεραπλούστευση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο βιοχημικός έλεγχος θα μας αποκαλύψει:
Αυξημένο ουρικό οξύ αίματος και ούρων, υπεύθυνο για τη δημιουργία λίθων ουρικού οξέως.
Κυστινουρία, υπεύθυνη για τους λίθους από κυστίνη Αυξημένη αποβολή ασβεστίου από τα ούρα, που μπορεί να οφείλεται σε υπερπαραθυρεοειδισμό, υπερβιταμίνωση D, διάφορες κακοήθεις νόσους, ακινησία κλπ, ή να είναι ιδιοπαθής. Αυτή είναι υπεύθυνη για τους ασβεστούχους λίθους.
Αυξημένη αποβολή οξαλικών από τα ούρα, που μπορεί να είναι συγγενής (έλλειψη κάποιου ενζύμου), επίκτητη (συνεπεία διαφόρων παθήσεων του εντέρου) ή ιδιοπαθής (χωρίς συγκεκριμένη αιτία) και ευθύνεται για τους λίθους οξαλικού ασβεστίου. Ο συνδυασμός υπερασβεστουρίας και υπεροξαλουρίας είναι ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός για τη δημιουργία λίθων.
Παθολογικά επίπεδα στο αίμα και στα ούρα διάφορων άλλων κρίσιμων ουσιών και ιχνοστοιχείων, όπως φωσφόρος, μαγνήσιο, κιτρικά, κλπ.
Τέλος υπάρχουν και περιπτώσεις όπου δεν βρίσκεται κανένας από τους παραπάνω προδιαθετικούς παράγοντες.

Ανάλογα με τα ευρήματα του ελέγχου θα εφαρμοστούν διάφορα θεραπευτικά και προληπτικά μέτρα, που μπορούν να διακριθούν σε ειδικά και γενικά.

Τα ειδικά μέτρα είναι διαφορετικά για την κάθε περίπτωση και θα εφαρμοστούν με τις οδηγίες του θεράποντα γιατρού.

Τα γενικά μέτρα μπορούν και πρέπει να εφαρμόζονται για την πρόληψη όλων των λιθιάσεων, ανεξαρτήτως αιτιολογίας.
Το πρώτο και καλύτερο τέτοιο μέτρο είναι η λήψη άφθονων υγρών, κυρίως νερού, που να εξασφαλίζουν αποβολή ούρων πάνω από 2 λίτρα ημερησίως. Αυτό σημαίνει, ανάλογα και με τις κλιματολογικές συνθήκες, ότι ένας ασθενής με λιθιασική προδιάθεση πρέπει να καταναλίσκει τουλάχιστον πάνω από 3 λίτρα νερού ημερησίως.
Ένα άλλο μέτρο είναι ο περιορισμός των τροφών που περιέχουν πολύ ασβέστιο, κυρίως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και των πλούσιων σε οξαλικά τροφών και υγρών, όπως ορισμένα λαχανικά, κακάο, σοκολάτες, τσάι κλπ. Βέβαια όλες αυτές οι διαιτητικές προφυλάξεις έχουν περιορισμένη και εν πολλοίς αμφισβητούμενη αξία και μόνο η συστηματική πόση άφθονου νερού είναι ο πιο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης των λιθιάσεων του ουροποιητικού.

Νέα στοιχεία για αυξημένο κίνδυνο νεφρολιθίασης μετά το γαστρικό bypass

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης (γαστρικό bypass) παρουσιάζουν ορισμένες μεταβολές στη σύσταση των ούρων τους που αυξάνουν τον κίνδυνο νεφρολιθίασης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης τους, που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαρτίου του περιοδικού The Journal of Urology, κάποιες από τις μεταβολές αυτές στη σύσταση των ούρων θέτουν τα άτομα που έχουν υποβληθεί στη χειρουργική επέμβαση για την απώλεια βάρους σε υψηλότερο κίνδυνο για το σχηματισμό λίθων στους νεφρούς, σε σύγκριση με τα παχύσαρκα άτομα που δεν έχουν υποβληθεί στην επέμβαση.
Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα ούρων από τα 38 άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη, που στη συνέχεια χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες (16 γυναίκες και 3 άνδρες σε κάθε μία), στη μία εκ των οποίων εφαρμόσθηκε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y (RYGB) και στην άλλη όχι.
Τα ευρήματα μετά τη χειρουργική επέμβαση έδειξαν ότι η έκκριση οξαλικών στα ούρα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στους συμμετέχοντες που υποβλήθηκαν στη χειρουργική επέμβαση, σε σύγκριση με εκείνους που δεν χειρουργήθηκαν (47% έναντι 10,5%, αντίστοιχα). Επιπλέον, η ποσότητα κιτρικών στα ούρα ήταν χαμηλή σε πολύ περισσότερους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες (32% to 5%).
Τα οξαλικά, εξηγούν οι επιστήμονες, είναι ουσίες που εντοπίζονται σε υψηλές ποσότητες στην πλειονότητα των περιστατικών νεφρολιθίασης, ενώ τα κιτρικά είναι γνωστό ότι εμποδίζουν το σχηματισμό λίθων στους νεφρούς.
«Περίπου οι μισοί ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη και δεν είχαν ιστορικό νεφρολιθίασης παρουσίασαν υψηλά επίπεδα οξαλικών και χαμηλά επίπεδα κιτρικών στα ούρα, δύο παράγοντες που οδηγούν στο σχηματισμό λίθων στους νεφρούς.
Αν και το αίτιο του σχηματισμού λίθων στους νεφρούς μετά τη βαριατρική χειρουργική δεν είναι απόλυτα σαφές, η μελέτη επιβεβαιώνει τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών και δείχνει ότι τόσο οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την απώλεια βάρους όσο και οι θεράποντες ιατροί τους θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα για τον αυξημένο αυτό κίνδυνο, καθώς το πρόβλημα μπορεί να εμφανισθεί μήνες ή ακόμη και έτη μετά την επέμβαση.

Μεγαλύτερος κίνδυνος νεφρολιθίασης για τους παχύσαρκους


Τα παχύσαρκα άτομα είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν νεφρολιθίαση, συγκριτικά με τα άτομα που έχουν φυσιολογικό βάρος, αλλά η νοσογόνος παχυσαρκίας δεν επισύρει επιπλέον κίνδυνο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Urology.
Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί το βάρος επηρεάζει τα ποσοστά νεφρολιθίασης, αν και έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν αρχεία από εθνικής εμβέλειας ιδιωτική βάση ασφαλιστικών δεδομένων της περιόδου 2002-2006, που αφορούσαν περισσότερα από 95.000 άτομα.
Εντοπίστηκαν 3.257 άτομα με νεφρολιθίαση. Οι άνδρες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν νεφρολιθίαση, ενώ ο κίνδυνος αυξανόταν ανάλογα με την ηλικία.
Ο Δείκτης Μάζας Σώματος χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό του βάρους των συμμετεχόντων.
Μεταξύ των ατόμων που καταχωρήθηκαν ως φυσιολογικού βάρους (ΔΜΣ 18,5 - 24,9) ή υπέρβαροι (25 - 29,9) αλλά όχι παχύσαρκοι, μόνον ένας στους 40 είχε διαγνωστεί με νεφρολιθίαση, συγκριτικά με έναν στους 20 παχύσαρκους (ΔΜΣ άνω του 30). Αλλά δεν καταγράφηκε σημαντικός επιπλέον κίνδυνος για τα άτομα νοσογόνο παχυσαρκία.
Επίσης οι παχύσαρκοι ήταν πιθανότερο να υποβληθούν σε αφαίρεση των λίθων, ενώ οι πάσχοντες από νοσογόνο παχυσαρκία δεν είχαν περισσότερες πιθανότητες για μια τέτοια επέμβαση, συγκριτικά με τα άτομα με κανονικό βάρος. Τα εν λόγω άτομα είχαν περισσότερες πιθανότητες αντιμετώπισης της πάθησης με φαρμακευτική αγωγή.

Νεφρολιθίαση και εγκυμοσύνη

Η συχνότητα νεφρολιθίασης στην κύηση, είναι 1:1500 εγκυμοσύνες και αυξάνει στο 2° και 3° τρίμηνο.
Η διάγνωση της λιθίασης την περίοδο αυτή, είναι δύσκο¬λη. Η χρήση υπερήχων βοηθά στον εντοπισμό των λίθων σε ποσοστό περίπου 50%. Έτσι στη διάγνωση, συμβάλ¬λουν η μαγνητική τομογραφία, η κολπική ηχοτομογραφία (κυρίως για λίθους του ουρητήρα που βρίσκονται «χαμηλά», κοντά στην κύστη). Επίσης, η χρήση doppler βοηθάει στη διαφορική διάγνωση μεταξύ «φυσιολογικής» υδρονέφρωσης και παθολογικής απόφραξης του ουρητή¬ρα από πέτρα.
Η κλασική ενδοφλέβια πυελογραφία, δε χρησιμοποιείται λόγω μεγάλης ακτινοβολίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λεγόμενη «περιορισμένης δόσης» ουρογραφία, μπορεί να βοηθήσει την τελική διάγνωση.
Η ουρητηροσκόπηση (εξερεύνηση του ουρητήρα με μικροκάμερα), επειδή είναι επεμβατική μέθοδος, αντενδεί¬κνυται, όπως επίσης και η εξωσωματική λιθοθριψία. Η νεφρολιθίαση αρχικά, αντιμετωπίζεται συντηρητικά, αφού σε ποσοστό 50%-60%, ο λίθος μπορεί να αποβληθεί αυτόματα.
Επί αποτυχίας της συντηρητικής μεθόδου, προτείνεται η τοποθέτηση αυτοσυγκρατούμενου ουρητηρικού καθε¬τήρα (pig-tail) ή, αν αυτό δεν είναι εφικτό, διαδερμική νεφροστομία. Σε ορισμένες πιο σπάνιες περιπτώσεις, το «ανοικτό» χειρουργείο έχει τη θέση του και τις ενδείξεις του.
Συμπερασματικά λοιπόν, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η αντιμετώπιση των ουρολογικών προβλημάτων που μπο¬ρεί να εμφανιστούν κατά τη περίοδο της εγκυμοσύνης, πρέπει να έχει πάντα σαν γνώμονα την ορθολογική πα¬ρέμβαση, με στόχο το καλύτερο περιγεννητικό αποτέλε¬σμα για τη μητέρα και το έμβρυο.

ΒΟΤΑΝΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΝΕΦΡΟΛΙΘΙΑΣΗ
Αγριάδα : πέτρες νεφρών, προστάτη, χολή, πολύ διουρητική.
Βάτος : ζαχαροδιαβήτη, διάρροια, πέτρες στα νεφρά, αρθριτικά, ρευματισμούςΕκουιζέτο : προστάτης, κυστίτιδα, πέτρες στα νεφρά, ρευματικά. Καλαμπόκι (φούντα): πέτρες νεφρών, κύστη χολής, ουρικό οξύ, προστάτη. Μάραθο : πέτρες νεφρών, αδυνάτισμα, λιποδιαλύτης.
Πολυκόμπι : πέτρες νεφρών, προστάτη, κύστη, ζάχαρο, αιμορροΐδες, σκώλικες εντέρου.
Σκορπιδόχορτο : πέτρες νεφρών, προστάτη, κυστίτιδα.
Τσουκνίδα : αιμοκαθαρτικό, συκώτι, πέτρες νεφρών, διαλύει ουρικό οξύ, αφροδισιακό, περιέχει βιταμίνες A, B, C και μέταλλα.
Κεράσια:Τα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, που έχουν, δρουν, ανακουφιστικά, σε ρευματικούς πόνους, στα αρθριτικά και τη νεφρολιθίαση. Τα κεράσια είναι διουρητικά και χωνευτικά, ενώ διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες, ενάντια σε λοιμώξεις των ουροφόρων οδών, κυστίτιδες κ.λπ.

Εάν νομίζατε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη απλά σας κάνει να ιδρώνετε περισσότερο, κάνετε λάθος. Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι εκτός από την ευδαιμονία μας, η μεταβολή των κλιματικών συνθηκών απειλεί άμεσα και την υγεία μας.
Η αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος αναφέρει σε έκθεση που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα ότι οι εκπομπές αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική μεταβολή θέτουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία.
Ολο και περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα χάνονται εξαιτίας των διαρκώς αυξανομένων περιόδων καύσωνα, τις πλημμύρες, τις περιόδους ξηρασίας, την αύξηση των πληθυσμών εντόμων, που ευθύνονται για τη μετάδοση ασθενειών, καθώς και τις δασικές πυρκαγιές, ενώ σε μεγάλο βαθμό θα πληγεί η απόδοση των καλλιεργειών, θα μειωθεί ο αριθμός των εκτρεφόμενων ζώων και θα μειωθεί η παραγωγή των ιχθυοτροφείων. Η ρύπανση του περιβάλλοντος από τα ίδια αέρια θα αυξήσει κατακόρυφα τα κρούσματα πνευμονοπάθειας και αναπνευστικών δυσκολιών.
Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η αύξηση των συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα πολλαπλασιάσει τα φυτά και κατά συνέπεια τη γύρη, προκαλώντας αύξηση των αλλεργιών.
Πέρα όμως από τη γενικόλογη αναφορά στα προβλήματα δημόσιας υγείας, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας, αναφέρουν ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής όλο και περισσότεροι Αμερικανοί θα εμφανίσουν τα επόμενα χρόνια... πέτρες στα νεφρά.
Η νεφρολιθίαση, που πολύ συχνά είναι εξαιρετικά επώδυνη, πολλές φορές προκαλείται εξαιτίας της αφυδάτωσης του οργανισμού, είτε επειδή ο πάσχων δεν καταναλώνει μεγάλες ποσότητες νερού, είτε επειδή χάνει πολύ νερό λόγω της υψηλής θερμοκρασίας του περιβάλλοντος.
Εάν, λοιπόν, εξακολουθήσουν να ισχύουν οι σημερινές τάσεις όσον αφορά την υπερθέρμανση του πλανήτη και την αύξηση των μέσων θερμοκρασιών σε όλο τον κόσμο, όπως προβλέπεται από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, στις ΗΠΑ θα καταγραφεί αύξηση κατά 30% στα κρούσματα λίθων στους νεφρούς, ιδιαίτερα στις περιοχές που πλήττονται από μεγαλύτερη ξηρασία. Τα ευρήματα της σχετικής μελέτης δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Proceedings of the Νational Academy of Sciences.




Εκτός από τα φάρμακα που χορηγούνται για να αποτραπεί ο σχηματισμός των λίθων, στους ασθενείς συχνά συνιστάται να κάνουν και αλλαγές στη διατροφή τους, μία εκ των οποίων συνήθως είναι να πίνουν περισσότερους χυμούς από εσπεριδοειδή.

Τα εσπεριδοειδή περιέχουν κιτρικά άλατα τα οποία μειώνουν τον σχηματισμό λίθων οξαλικού ασβεστίου (είναι το πιο συνηθισμένο είδος λίθων) και ελαττώνουν την οξύτητα των ούρων περίπου όσο και ορισμένα φάρμακα κατά της νόσου. Ωστόσο, δεν ασκούν όλα τα εσπεριδοειδή αυτή τη δράση.
Η συνήθης σύσταση προς τους ασθενείς με λίθους από οξαλικό ασβέστιο είναι να πίνουν περισσότερη λεμονάδα. Μία μελέτη του 2006, όμως, που χρηματοδοτήθηκε από τα κυβερνητικά Εθνικά Ιδρύματα Υγείας (ΝΙΗ) των ΗΠΑ, έδειξε ότι τρία φλιτζάνια χυμού πορτοκαλιού την ημέρα είναι πιο αποτελεσματικά στη μείωση των λίθων οξαλικού ασβεστίου και της οξύτητας των ούρων απ' ό,τι η λεμονάδα ή το αποσταγμένο νερό.
Οι χυμοί κράνμπερι και μήλου _ σύμφωνα με άλλες μελέτες _ άλλοτε δρουν προστατευτικά και άλλοτε όχι. Στην πραγματικότητα αυξάνουν τον κίνδυνο επανεμφάνισης των λίθων οξαλικού ασβεστίου, αλλά συμβάλλουν στην πρόληψη άλλων, σπανιότερων ειδών λίθων.
Ο χυμός γκρέιπ φρουτ αυξάνει τον κίνδυνο επανεμφάνισης κάθε είδους πέτρας στα νεφρά. Μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Annals of Internal Medicine» έδειξε ότι ένα ποτήρι χυμού γκρέιπφρουτ την ημέρα αυξάνει τον κίνδυνο νεφρολιθίασης κατά 44%.
Το πράσινο τσάι μειώνει τις πιθανότητες εμφάνισης πέτρας στα νεφρά, σύμφωνα με νέα έρευνα Κινέζων επιστημόνων.
Τουλάχιστον το 5% του πληθυσμού παγκοσμίως πάσχει από νεφρολιθίαση. Βασικότερη αιτία για τη δημιουργία πέτρας στα νεφρά είναι η υψηλή συγκέντρωση στα ούρα μεταλλικών στοιχείων, όπως το ασβέστιο.
Το πράσινο τσάι βοηθά στη διάσπαση των ενώσεων του οξαλικού ασβεστίου, με αποτέλεσμα οι κρύσταλλοι που σχηματίζονται να έχουν διαφορετικό σχήμα.
Ως εκ τούτου, μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ενωθούν οι κρύσταλλοι σχηματίζοντας πέτρες στα νεφρά.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν εξελιγμένα ηλεκτρονικά μέσα και τεχνικές για να εξετάσουν την επίδραση του πράσινου τσαγιού στους κρυστάλλους αξαλικού ασβεστίου.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο περισσότερο τσάι κατανάλωναν οι εθελοντές, τόσο πιο επίπεδες και μικρές γίνονταν οι πέτρες στα νεφρά.

Ανακουφιστείτε από τις πέτρες στα νεφρά ακολουθώντας μερικές αλλαγές στις διατροφικές σας συνήθειες.

Πίνετε πολλά υγρά και κυρίως νερό. Οι ειδικοί συνιστούν την κατανάλωση περίπου δύο λίτρων την ημέρα για το χειμώνα και μεγαλύτερη ποσότητα το καλοκαίρι.Αν κατοικείτε σε περιοχή με μεγάλη δηλαδή περιεκτικότητα σε άλατα- καλό θα ήταν να χρησιμοποιείτε φίλτρο νερού.

Ασβέστιο με μέτρο Μερικές φορές συνιστάται ελάττωση της πρόσληψης ασβεστίου σε όχι περισσότερες από τρεις μερίδες γαλακτοκομικών την ημέρα, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος της δημιουργίας νέων λίθων. Αν έχετε προβλήματα με τα νεφρά σας πριν λάβετε ασβέστιο σε συμπληρώματα συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

Καταναλώστε πιπεριές Φροντίστε να μην λείπει από τη διατροφή σας η βιταμίνη C (θα τη βρείτε άφθονη στα πορτοκάλια και τις πιπεριές). Κι αυτό γιατί μειώνει το ph των ούρων (επειδή είναι οξύ) και συμβάλλει στη διάλυση των πετρών.

Βάλτε λεμόνι στο νερό Η λεμονάδα είναι πλούσια σε κιτρικό άλας, ένα οξύ που αποτρέπει τις πέτρες στα νεφρά. Αν πάσχετε από νεφρολιθίαση φροντίστε να προσθέτετε φρέσκο χυμό από μισό λεμόνι, σε κάθε ποτήρι νερό που πίνετε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Θα επωφεληθείτε από τις ευεργετικές του ιδιότητες, χωρίς να επιβαρυνθείτε με τις θερμίδες της λεμονάδας.

Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η στάση μας στον ύπνο μπορεί να δημιουργήσει πέτρα στα νεφρά.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι πιθανόν αυτή να οφείλεται σε αλλοιώσεις και μείωση της ροής του αίματος, που ευνοούν το σχηματισμό κρυστάλλων και λίθων.

Για να αποφύγετε κάθε πιθανότητα να παρουσιάσετε πέτρες στα νεφρά μία είναι η λύση. Πολύ νερό, λίγο κρέας!

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στην Γερμανία η κατανάλωση 1,5 με 2 λίτρα νερό την ημέρα είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την κυτταρίτιδα, όπως μέχρι πρόσφατα ξέραμε, αλλά και για την καθυστέρηση στην παραγωγή ουρικού οξέως, ένα από τα στοιχεία που συναντάται στις πέτρες στα νεφρά.


Ανάμεσα στα φαγητά που πρέπει να αποφεύγουν είναι η σοκολάτα, καλά ένα κομματάκι δεν κάνει κακό, το μαύρο και το πράσινο τσάι, το σπανάκι, τα παντζάρια.

Τέλος, διαπιστώθηκε ότι οι άντρες έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πέτρες στα νεφρά.
Αγριοκαρότο (Daucus carota)
Τμήμα που χρησιμοποιείται: Φύλλα και σπόροι.
Τσάι από αγριοκαρότο καθαρίζει τα ούρα και καταπολεμά την ουρολιθίαση και τη νεφρολιθίαση, καθώς και τα εντερικά παράσιτα. Ο σπόρος χρησιμοποιείται και σαν χάπι της επόμενης ημέρας για να προλάβει την προσκόλληση του γονιμοποιημένου ωαρίου.


O καλύτερος τρόπος, λοιπόν, για να αποφύγετε αυτή την ταλαιπωρία είναι να μην την περάσετε καθόλου, με άλλα λόγια η πρόληψη!




Mυστικό φάρμακο η σωστή διατροφή
O συνδυασμός ισορροπημένης διατροφής, κατανάλωσης άφθονου νερού και σωματικής άσκησης είναι η καλύτερη πρόληψη γι’ αυτό το οδυνηρό πρόβλημα των νεφρών. H πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων νερού και γενικότερα υγρών, όπως το τσάι, ο καφές και οι χυμοί, βοηθούν σημαντικά στην πρόληψη του σχηματισμού των κρυστάλλων. Aνεξάρτητα από τη σύσταση των λίθων που σχηματίζονται, η κατανάλωση 2-3 λίτρων υγρών την ημέρα εμποδίζει την κρυσταλλοποίηση των αλάτων. Ένας εύκολος τρόπος για να καταλάβετε αν παίρνετε άφθονα υγρά είναι το χρώμα των ούρων σας. Όσο πιο ανοιχτόχρωμα είναι, τόσο το καλύτερο. Eπίσης, ένα διαιτολόγιο όπου αποφεύγεται η υπερκατανάλωση αλατιού και ζωικών πρωτεϊνών έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Kαλό είναι, λοιπόν, να περιορίσετε την πρόσληψη πρωτεϊνών από τρόφιμα όπως το κόκκινο κρέας, τα πουλερικά, τα ψάρια, τα αυγά και τα τυριά. Aντίθετα, η συχνή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών δρα προστατευτικά, επειδή αυτά εφοδιάζουν τον οργανισμό με σημαντικές ποσότητες καλίου και η σύστασή τους είναι τέτοια που εμποδίζει το σχηματισμό των κρυστάλλων ασβεστίου και ουρικού οξέος. Tέλος, δεν πρέπει να καταναλώνετε αυθαίρετα μεγάλες δόσεις συμπληρωμάτων ασβεστίου και βιταμίνης C. Bέβαια, οι ίδιες συστάσεις ισχύουν και στην περίπτωση που ήδη έχετε παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα.

Mε τη δύναμη της φύσης
Σε περίπτωση που είναι λίγο αργά για να πάρετε προληπτικά μέτρα, υπάρχουν πολλά φυτά και βότανα που μπορούν να σας βοηθήσουν.


Bελτιωτικά της νεφρικής λειτουργίας
Tα βότανα που ακολουθούν συμβάλλουν στον καλύτερο μεταβολισμό των αλάτων και όλων των ουσιών που καταλήγουν στα νεφρά και δημιουργούν πέτρα.
Tα πιο δραστικά φυτά για τη βελτίωση της νεφρικής λειτουργίας είναι τα φύλλα αγκινάρας, το ταραξάκο και ο αρκτοστάφυλος. Mπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε φύλλα μουριάς, σαμπούκου, τριφυλλιού ή ιτιάς, κρανιά, χαμομήλι, υπερικό, φασκόμηλο, τίλιο και μάραθο.

Πώς να τα ετοιμάσετε : H αγκινάρα, το ταραξάκο, η ιτιά και το υπερικό είναι βάμματα και συνιστάται να τα πίνετε πριν το φαγητό. Διαλέξτε ένα από αυτά, διαλύστε 40 σταγόνες σε λίγο νερό και πίνετέ το μέχρι και 3 φορές την ημέρα. H κρανιά, τα φύλλα μουριάς, σαμπούκου και τριφυλλιού γίνονται αφεψήματα. Πρέπει να καταναλώνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Mε το χαμομήλι, το μάραθο και το τίλιο φτιάχνετε έγχυμα, από το οποίο πίνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Tο ίδιο κάνετε και με το φασκόμηλο.


Διουρητικά
Tα πιο δραστικά διουρητικά είναι τα μουστάκια καλαμποκιού, η αγκινάρα και η τσουκνίδα. Mπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε σπόρους αμάραντου ή γλυκάνισου, καπουτσίνο, φουντουκιά, υπερικό, μενεξέ, μαντζουράνα, βερβερίδα, πευκοβελόνες, φύλλα λεύκας, λυκίσκου ή ελιάς, δυόσμο, βόραγο ή κοτσάνια κερασιών.

Πώς να τα ετοιμάσετε : Όλα τα παραπάνω γίνονται αφεψήματα, από τα οποία μπορείτε να πίνετε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα. Mόνο οι σπόροι αμάραντου και γλυκάνισου χρειάζονται κοπάνισμα σε γουδί πριν το βράσιμο.

Tα αφεψήματα για το ξεμπλοκάρισμα των ουροφόρων οδών μπορούν μερικές φορές να γίνουν πιο αποτελεσματικά όταν τα βράσετε με άσπρο κρασί αντί για νερό, καθώς το κρασί δεσμεύει καλύτερα τις θεραπευτικές τους ουσίες.


Eπίσης, δοκιμάστε
•1 κουταλιά ελαιόλαδο με 1 κουταλιά μέλι και 1 κουταλιά χυμό λεμονιού 3 φορές την ημέρα.
•Mπορείτε, ακόμα, να πίνετε 2 ποτήρια την ημέρα έγχυμα από χόρτο πολυκόμπι και καρπούς κέδρου σε ίσες αναλογίες.




Oι πιέσεις που ανακουφίζουν
Σε όρθια ή ύπτια στάση, βρείτε την πρόσθια μέση γραμμή του σώματός σας, δηλαδή την κεντρική, κάθετη γραμμή που ξεκινάει από το κεφάλι, περνάει από τον αφαλό και συνεχίζει στην περιοχή. Eντοπίστε την ηβική σύμφυση και τοποθετήστε το δάχτυλό σας περίπου ενάμισι δάχτυλο πάνω από τη βάση της. Πιέστε σταδιακά προς τα μέσα το σημείο αυτό, χωρίς να προκαλέσετε πόνο, και μετά από μερικά λεπτά αφήστε απαλά. H πίεση του σημείου αυτού βοηθάει πολύ στην αντιμετώπιση προβλημάτων που αφορούν την ουροδόχο κύστη.

10 νέα φάρμακα 2010

10 νέα φάρμακα

Κατάλογος της Standard & Poor΄s

Καθώς η φαρμακευτική αγορά συνεχίζει να βαδίζει προς τη μαζική λήξη πατέντων την περίοδο 2010-2012, το Business Week δημοσιεύει έναν κατάλογο της Standard & Poor΄s, μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες συμβούλων για επενδυτές με έδρα τη Νέα Υόρκη, με τα 10 πιο ελπιδοφόρα φάρμακα που αναμένεται να κυκλοφορήσουν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Denosumab (Amgen, οστεοπόρωση):
Το Denosumab είναι ένα ανθρώπινο μονοκλωνικό αντίσωμα κατά του μορίου RANKL, το οποίο δρα ως το πρώτο σήμα στην απορρόφηση οστού. Η Amgen έχει ολοκληρώσει κλινικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ για τη θεραπεία και την πρόληψη της οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και στην αντιμετώπιση της προκαλούμενης από θεραπεία απώλειας οστού σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού ή του προστάτη και έχει λάβει θετικά αποτελέσματα.
Χάρη στη χορήγησή του δύο φορές το χρόνο για την πρόληψη των καταγμάτων σε ασθενείς με οστεοπόρωση, αναμένεται ότι τα ποσοστά συμμόρφωσης θα είναι υψηλότερα από ότι με τις σημερινές θεραπείες που χορηγούνται μία φορά την ημέρα ή την εβδομάδα.

Brilinta [AZD6140] (AstraZeneca, αρτηριακή θρόμβωση):
Το Brilinta είναι ένας αντιαιμοπεταλιακός παράγοντας και ο πρώτος αντιστρέψιμος από του στόματος ανταγωνιστής των υποδοχέων διφωσφορικής αδενοσίνης. Προλαμβάνει, σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, περισσότερα θρομβωτικά επεισόδια από ό,τι οι σημερινές θεραπείες θειενοπυριδίνης. Η αντιστρεψιμότητα του μορίου είναι ο κύριος παράγοντας που το διαφοροποιεί από τα ανταγωνιστικά προϊόντα Plavix και prasugrel.

Onglyza [σαξαγλιπτίνη) (AstraZeneca & Bristol-Myers Squibb, διαβήτης):
Το Onglyza είναι ένας αναστολέας της διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης-4 (DPP-4) για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2. Αν εγκριθεί, το φάρμακο θα είναι ο τρίτος αναστολέας της DPP-4 μετά το Januvia και το Galvus, το οποίο επίσης περιμένει έγκριση του FDA.

Belatacept (Bristol-Myers Squibb, μεταμοσχεύσεις οργάνων):
Πρόκειται για μια πρωτεΐνη σύντηξης συνδεόμενη στο CTLA-4, που αποκλείει εκλεκτικά τη διαδικασία ενεργοποίησης των Τ κυττάρων.
Το belatacept έχει σχεδιαστεί για τη μείωση της απόρριψης των μοσχευμάτων και έχει λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από την κυκλοσπορίνη, τον σημερινό «χρυσό κανόνα» στην ανοσοκατασταλτική θεραπεία.
Η BMS διαθέτει άλλα τρία προϊόντα τα οποία αναμένεται να κυκλοφορήσουν έως το 2010-2012 (Onglyza, dapagliflozin και apixaban). Ωστόσο, το belatacept είναι ένα βιολογικό φάρμακο και επομένως θα έχει λιγότερο ανταγωνισμό, ενώ επίσης όλα του τα έσοδα θα ανήκουν στην BMS, η οποία το ανέπτυξε μόνη της.

Effient [prasugrel] (Eli Lilly, αντιαιμοπεταλιακό):
Το Effient είναι ένας αναστολέας των αιμοπεταλίων, ο οποίος ανήκει στην ίδια κατηγορία φαρμάκων με το Plavix της BMS, το αντιαιμοπεταλιακό με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως.
Δεδομένα που δημοσίευσε η Lilly από την κλινική μελέτη Triton Φάσης ΙΙΙ δείχνουν ότι το Effient ήταν πιο ισχυρό στη μείωση του αριθμού των καρδιακών επεισοδίων από ό,τι το Plavix, αλλά προκάλεσε επίσης περισσότερα αιμορραγικά επεισόδια. Το κλειδί για την εμπορική επιτυχία του Effient θα είναι κατά πόσο θα πείσει τους γιατρούς και τους ασθενείς ότι η αυξημένη ισχύς του αντισταθμίζει τον υψηλότερο κίνδυνο για αιμορραγία.Τελικά δεν πήρε έγκριση για την πρόληψη του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου αλλά μόνο για τα καρδιακά επεισόδια.

Embeda [μορφίνη] / Remoxy [οξυκοδόνη] (King Pharmaceuticals, για τον πόνο):
Τον Δεκέμβριο του 2008, επιτροπή του FDA ζήτησε πρόσθετα μη κλινικά δεδομένα για το Remoxy, ενώ η εταιρεία αναμένει σύντομα την απάντηση του FDA στην αίτηση νέου φαρμάκου για το Remoxy.
Και τα δύο προϊόντα είναι ισχυρά φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου, με μηχανισμό δράσης που προλαμβάνει καταστάσεις κατάχρησης από τους ασθενείς.

Cordaptive (Merck, αθηροσκλήρωση):
Το προϊόν έχει ήδη λάβει ευρωπαϊκή έγκριση, ενώ ο FDA φαίνεται πιο διστακτικός στην έγκρισή του.
Το Cordaptive είναι ένα φάρμακο για τη μείωση της χοληστερόλης, το οποίο μειώνει την LDL-χοληστερόλη, αυξάνει την HDL-χοληστερόλη και μειώνει τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων. Θεωρείται αποτελεσματικό και αναμένεται να έχει τεράστιες πωλήσεις.

Afinitor [everolimus] (Novartis, ογκολογικό): Το προϊόν έχει ήδη λάβει την έγκριση του FDA (30 Μαρτίου 2009) ως θεραπεία πρώτης γραμμής για ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του νεφρού μετά από αποτυχία του Sutent ή του Nexavar, ενώ μελετάται σε κλινικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ για τους νευροενδοκρινείς όγκους, το λέμφωμα, τον καρκίνο του ήπατος και του στομάχου, τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και τον καρκίνο του μαστού.
Το Afinitor είναι ένας από του στόματος αναστολέας της οδού mTOR για ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του νεφρού. Θα μπορούσε να είναι η πρώτη θεραπεία που αποδεικνύει σημαντικό όφελος σε ασθενείς στους οποίους έχει αποτύχει η κλασική θεραπεία.

Liraglutide (Novo Nordisk, διαβήτης, παχυσαρκία):
Ο FDA έχει εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια του προϊόντος, ενώ η ευρωπαϊκή απόφαση αναμένεται στα μέσα του 2009.
Η liraglutide είναι ένα GLP-1 ανάλογο της ανθρώπινης ινσουλίνης, που διεγείρει την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας μόνο όταν τα επίπεδα γλυκόζης γίνονται πολύ υψηλά. Αυτή η φαρμακευτική κατηγορία διερευνά νέα εδάφη, μεταξύ των κλασικών από του στόματος αντιδιαβητικών που βασίζονται στη μετφορμίνη και των εγχυόμενων φαρμάκων που βασίζονται στην ινσουλίνη. Το liraglutide βρίσκεται επίσης σε μελέτες Φάσης ΙΙΙ ως φάρμακο κατά της παχυσαρκίας.

Multaq [Dronedarone] (sanofi-aventis, κολπική μαρμαρυγή):
Η αίτηση για έγκριση του προϊόντος από τον ΕΜΕΑ κατατέθηκε τον Ιούνιο του 2008. Στις ΗΠΑ, η συμβουλευτική επιτροπή του FDA έχει ψηφίσει υπέρ του φαρμάκου, αλλά οι συστάσεις για την ετικέτα του μπορεί να περιορίζουν τις εμπορικές του προοπτικές.
Το Multaq είναι ένα αντιαρρυθμικό, που προορίζεται για τη θεραπεία πρώτης γραμμής σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή χωρίς βαριά καρδιακή ανεπάρκεια. Η κολπική μαρμαρυγή παραμένει το κύριο αίτιο εισαγωγής σε νοσοκομείο από καρδιαγγειακά αίτια, πλήττοντας περίπου 7 εκατομμύρια ασθενείς στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Το Multaq φαίνεται να είναι το μόνο αντιαρρυθμικό φάρμακο που έχει δείξει σημαντική μείωση της θνητότητας σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή, ενώ έχει ευνοϊκό προφίλ ασφάλειας.

Μέτρα προφύλαξης από τις βλαβερές συνέπειες του ήλιου-ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ

Η έκθεση στον ήλιο είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον άνθρωπο. Ο ήλιος μας δίνει φώς, θερμότητα, πραγματοποιεί τη φωτοσύνθεση στα φυτά, βοηθά στη σύνθεση της βιταμίνης D, καταστρέφει παθογόνους μικροοργανισμούς και δρα θεραπευτικά σε διάφορα νοσήματα του δέρματος, όπως ακμή, ψωρίαση και λεύκη.

O ήλιος εκτός από την ωφέλιμη, έχει και τη δυσάρεστη πλευρά.

Η φωτοδερματίτιδα είναι αλλεργική αντίδραση που προκαλεί ο ήλιος. Είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί εάν κάποιος παίρνει φάρμακα και παράλληλα, εκτίθεται στον ήλιο, ή λόγω του συνδυασμού ηλιοθεραπείας και κάποιας ουσίας που βρίσκεται στο δέρμα.

Ορισμένοι, βέβαια, έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία στην φωτοδερματίτιδα λόγω άλλων συστηματικών νοσημάτων όπως είναι ο λύκος. Kάθε χρόνο περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν φωτοδερματίτιδες, γιατί κάθε χρόνο η επίδραση του ήλιου είναι και χειρότερη. Η ακτινοβολία είναι μεγαλύτερη λόγω των αλλαγών στη σύσταση της ατμόσφαιρας, στο όζον. Ωστόσο, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα αμφιβόλου ποιότητας καλλυντικά είδη που κυκλοφορούν στο εμπόριο. «Τα καλλυντικά, τα γαλακτώματα, οι κολώνιες, τα αντηλιακά περιέχουν αρώματα ή χημικά φίλτρα που μπορεί να προκαλέσουν αυτή την αλλεργική αντίδραση».

Μέτρα προστασίας
Τα μέτρα προφύλαξης είναι τα ίδια που ισχύουν και για τις υπόλοιπες βλαβερές συνέπειες του ήλιου. Kαταρχήν δεν πρέπει να εκτιθέμεθα στον ήλιο τις ώρες με υψηλή ακτινοβολία, ιδιαίτερα χωρίς προφύλαξη. Επίσης, τα αντηλιακά θα πρέπει να είναι δερματολογικά ελεγμένα και να έχουν υψηλό δείκτη προστασίας. Σημαντικό είναι επίσης να μην χρησιμοποιούμε καλλυντικά προϊόντα το καλοκαίρι και παράλληλα, να καθόμαστε ανεξέλεγκτα στον ήλιο, ενώ ιδανικό είναι να έχουμε καλυμμένα τα μέλη του σώματός μας.

Στην παραλία
Μόνο 30 λεπτά έκθεσης στον ήλιο είναι αρκετά για να εμφανιστούν συμπτώματα, όπως ρίγη, ναυτία και ιδρώτας. Αυτά προκαλούνται από το ανοσοποιητικό σύστημά σου στην προσπάθειά του να επανορθώσει την καταστροφή που υφίσταται η επιδερμίδα σου. Κι ενώ φωτοδερματίτιδα μπορεί να πάθει ο καθένας, οι άντρες που παίρνουν αντιβιοτικά τετρακυκλίνης έχουν πιο ευαίσθητο δέρμα και είναι πιο επιρρεπείς στο πρόβλημα.
Τρώγοντας λιπαρά ψάρια αποφεύγεις το σοβαρό κάψιμο. Βάλε στη διατροφή σου δύο μερίδες των 85 γραμμαρίων λαβράκι ή σολομό την εβδομάδα για να δεις αποτελέσματα. Για πιο άμεση προστασία, βάλε άφθονο αντηλιακό με δείκτη προστασίας 30.

Στο πάρκινγκ
Καθώς το αμάξι σου καίγεται από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο, το πλαστικό στον πίνακα οργάνων και τα χημικά στα πατάκια απελευθερώνουν τοξίνες και φθαλάτες. Οι τοξίνες προκαλούν εξασθένηση μνήμης, ενώ οι φθαλάτες είναι γνωστές για πρόκληση προβλημάτων στο συκώτι. Πρόλαβε ένα μέρος για να παρκάρεις κοντά σε γρασίδι. Οι χώροι στάθμευσης που είναι από σκέτη άσφαλτο είναι 31 βαθμούς πιο ζεστοί από τους χωμάτινους χώρους στάθμευσης των νησιών τον Αύγουστο.

Στο μπάρμπεκιου
Μπύρα, ήλιος και λίγο ποδόσφαιρο σε βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο για εξάντληση από τη ζέστη. Σε αυτήν την κατάσταση, το αίμα απομακρύνεται από τα όργανα του σώματός σου προς την επιδερμίδα σου αποδιοργανώνοντας τον οργανισμό σου και προκαλώντας πονοκεφάλους, ναυτίες και λιποθυμίες. Είναι επίσης το πρώτο βήμα προς τη θερμοπληξία, η οποία οδηγεί το σώμα και το μυαλό σου σε θανάσιμα υψηλές θερμοκρασίες.Πιες άφθονο νερό αντί για μπύρα και «κατέβασε» ένα μπολάκι κόκκινα φασόλια, πλούσια σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες. Το μείγμα υδατανθράκων, πρωτεϊνών και νατρίου βοήθησε τους αθλητές να συγκρατούν τα υγρά καλύτερα απ' ότι το νερό.

Στο τένις
Το όζον, το ίδιο οξειδωτικό που διασπά την άσφαλτο και τα λάστιχα του αυτοκινήτου, μπορεί να προσβάλει το αναπνευστικό σου αν αναπνέεις βαριά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Προγραμμάτισε τον αγώνα τένις πριν από τις 9 το πρωί ή μετά τις 6 το απόγευμα. Όσο πιο ψηλά είναι ο ήλιος τόσο πιο πολύ όζον υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Πριν κλείσεις ραντεβού για το ματς, τσέκαρε και τις καιρικές συνθήκες. Καλό είναι να αποφύγεις τη γυμναστική σε εξωτερικό χώρο αν τα επίπεδα του όζοντος υπερβαίνουν τις 151 μέρη ανά εκατομμύριο.

Στο τρέξιμο ή στη βόλτα
Πίνοντας άπειρο νερό και πιέζοντας τον εαυτό σου στα όριά του κάτω από υπερβολική ζέστη μπορεί να διαλύσεις τα επίπεδα νατρίου και να προκαλέσεις πιθανώς θανάσιμη ανισορροπία των ηλεκτρολυτών, που ονομάζεται υπονατριαιμία. Στα συμπτώματα συμπεριλαμβάνονται ναυτία, εμετοί, διάρροια και πονοκέφαλοι. Υπολόγισε την ποσότητα ιδρώτα που χύνεις κάθε ώρα ζυγίζοντας τον εαυτό σου πριν και μετά από μία ώρα γυμναστικής . Αναπλήρωσε μόνο με νερό την ποσότητα ιδρώτα που έχεις χάσει ανά ώρα.

Προστατευτικοί μηχανισμοί του δέρματος απέναντι στον ήλιο

Ο κυριότερος μηχανισμός άμυνας του δέρματος απέναντι στον ήλιο είναι η ικανότητα παραγωγής της μελανίνης από τα μελανοκύτταρα. Η παραγόμενη μελανίνη εναποτίθεται στα κύτταρα της ακανθωτής στιβάδας του δέρματος, ασκώντας προστατευτική δράση με το να απορροφά την UVB ακτίνα. Το τρίχωμα της κεφαλής επίσης συμβάλλει σημαντικά στην παρεμπόδιση της βλαπτικής επίδρασης του ήλιου στην περιοχή αυτή. Επίσης, η πάχυνση της επιδερμίδας που δημιουργείται αντιδραστικά κατά την επίδραση του ήλιου προσφέρει επίσης προστασία.





ΤΑ 7 ΒΗΜΑΤΑ ΗΛΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Από το Ίδρυμα Δερματικού Καρκίνου ΗΠΑ Skin Canser Foundation.
1. Περιορίστε την έκθεσή σας στον ήλιο σε 30 λεπτά.
2. Χρησιμοποιήστε αντηλιακό με δείκτη προστασίας SPF τουλάχιστον 15 ή μετά από υπόδειξη του δερματολόγου.
3. Χρησιμοποιείστε καπέλο και γυαλιά ηλίου.
4. Χρησιμοποιείστε τη φυσική σκιά.
5. Περιορίστε το φυσικό μαύρισμα.
6. Αποφύγετε το τεχνητό μαύρισμα με λάμπες.
7. Προστατέψτε τα παιδιά από τον ήλιο, ιδιαίτερα από μικρή ηλικία.

Δράση υπεριωδών και ορατών ακτινών

Εκείνο που βλέπομε και που απασχολεί ιδιαίτερα τον κόσμο, είναι ότι ο καρκίνος του δέρματος, γίνεται και από την UVB αλλά και από την UVA ακτινοβολία. Γι'; αυτό και τα αντηλιακά που χρησιμοποιούμε θα πρέπει να μας προστατεύουν και από τις UVA και από την UVB ακτίνες του ήλιου.
Θα αναφέρουμε στη συνέχεια απλά στοιχεία από τις πιο συχνές φωτοδερματοπάθειες.

Ηλιακό Έγκαυμα: Προκαλείται από τις UVB ακτίνες. Τα αποτελέσματα της δράσης του ήλιου εμφανίζονται 2-6 ώρες μετά την έκθεση στον ήλιο, με την κορυφή της ακμής σε 12-24 ώρες. Οι κλινικές εκδηλώσεις του ηλιακού εγκαύματος κυμαίνονται από το ήπιο ερύθημα ως τη διήθηση, το οίδημα, τη φυσαλιδοποίηση και τον έντονο πόνο. Η αντίδραση περιορίζεται στις εκτεθειμένες μόνο περιοχές του δέρματος και υποχωρεί ανάλογα με την ένταση σε λίγες ώρες ή και μέρες.
Κατά την υποχώρηση του ηλιακού εγκαύματος (σε 2-3 μέρες) παρατηρείται μια χαρακτηριστική απολέπιση, μελάγχρωση και η δημιουργία διάσπαρτων κηλίδων.
Η θεραπεία του ηλιακού εγκαύματος είναι συμπτωματική, τα λουτρά ανακουφίζουν από τα ενοχλήματα και τη φλεγμονή. Οι κρέμες κορτιζόνης βοηθούν όταν χορηγηθούν στο αρχικό στάδιο. Τέλος η ασπιρίνη από το στόμα ανακουφίζει από τον πόνο.

Φωτοδερματίτιδα: Είναι η αντίδραση του δέρματος που εκλύεται μετά τοπική ή συστηματική (από το στόμα) χορήγηση μιας χημικής ουσίας (φωτοευαισθητοποιού) και έκθεση στο φώς.
Στις φωτοδερματίτιδες ενεργούν δύο μηχανισμοί, ο φωτοτοξικός και ο φωτοαλλεργικός. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για φωτοτοξικές αντιδράσεις. Η κλινική εικόνα παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία.
Άλλοτε εμφανίζεται ένα σκοτεινό ερύθημα, άλλοτε ερύθημα με οίδημα, και άλλοτε μελάγχρωση που ακολουθεί το αρχικό ερύθημα. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις παρουσιάζονται φυσαλίδες διαφόρου μεγέθους, που είναι δυνατόν να ακολουθούνται από ευθραστότητα του δέρματος.
Πρέπει να τονισθεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι φαρμακευτικές φωτοδερματώσεις είναι σύντομης διάρκειας και έχουν άμεση σχέση με τη συνέχιση της λήψης του.

Ουσίες που προκαλούν φωτοτοξικές αντιδράσεις είναι:

1. Φυτά και αρωματικά έλαια που περιέχουν φουροκουμαρίνες (άνθος, μάραθος, γλυκάνισος, καρότο, σέλινο, λαχανοειδή, λεμόνι, περγαμόντο).
2. Οι πίσσες
3. Φάρμακα (σουλφοναμίδες, φαινοθειαζίνες και τετρακυκλίνες)
4. Βαφές
5. Το κίτρινο των τατουάζ

Ουσίες που προκαλούν φωτοαλλεργικές αντιδράσεις είναι:
1. Φαινοθειαζίνες (επαγγελματικές φωτοδερματίτιδες σε νοσοκόμους λόγω επαφής με ηρεμιστικά και αντισταμινικά παρασκευάσματα.
2. Σουλφοναμίδες, από συστηματική ή τοπική χρήση.
3. Αντιμυηκητιακά
4. Ανισταμινικά, ιδιαίτερα μετά τοπική χορήγηση.
5. Τοπικά αναισθητικά (βενζοκαϊνη)
6. Έκδοχα αλοιφών (λανολίνη)
7. Λευκαντικά (σαπούνια, αποσμητικά)
8. Εωσίνη (ρουζ χειλιών)

Θεραπευτικά χορηγούνται τοπικά κορτικοστεροειδή. Θα πρέπει όμως παράλληλα να διακοπεί η χορήγηση του υπευθύνου φαρμάκου ή ουσίας, καθώς και η έκθεση στον ήλιο.


Πολύμορφο εκ φωτός ερύθημα

Εμφανίζεται σε λίγες ώρες (2-3) εως και 5 ημέρες, συνήθως όμως σε 24 ώρες, μετά την έκθεση σε UVB ακτινοβολία.
Προσβάλλει τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες και αρχίζει συχνά στη δεύτερη ή Τρίτη δεκαετία της ζωής. Η κλινική εικόνα εμφανίζεται με κνησμώδεις, ερυθυματώδεις βλάβες σε μερικά εκτεθειμένα μέρη του σώματος.
Το εξάνθημα είναι γλατιδώδες, με μικρές ή και μεγαλύτερες βλατίδες, συχνά δε υπάρχουν και οιδηματώδη στοιχεία.
Οι συχνότερες θέσεις εντοπισμού είναι το μέτωπο, οι παρειές, οι πλάγιες επιφάνειες του τραχήλου, η ραχιαία επιφάνεια των άκρων χεριών και τα αντιβράχια.
Θεραπευτικό υποδεικνύεται η χρήση κατάλληλων αντηλιακών, συνήθως μεγάλου φάσματος προστασίας (UVA-UVB) και η προοδευτική απευαισθητοποίηση με σταδιακά αυξανόμενη έκθεση στον ήλιο.

Άλλες φωτοδερματοπάθειες είναι: η ηλιακή κνίδωση, οι πορφυριές, η πελάγρα, το φωτοευαίσθητο έκζεμα, η ευλογιοειδής ίδρωα, που αρχίζει πάντα στην παιδική ηλικία , η μελαγχρωματική ξηροδερμία.


Η έκθεση στις υπεριώδεις ακτίνες μπορεί να βοηθήσει σημαντικά μια ομάδα δερματοπαθειών, ενώ σε μια άλλη, η έκθεση επιδεινώνει τη νόσο.

Βελτίωση

Ψωρίαση, Ροδόχρονος πιτηρίαση, Οξεία λειχηνοειδής πιτηρίαση, Παραψωρίαση, κατά πλάκας. Ατοπικό έκζεμα.

Επιδείνωση

Αλφισμός, Λεύκη, Απλός έρπης, Ερυθηματώδης Λύκος, Χλόασμα, Χηλοειδή, Πολύμορφο ερύθημα, Πέμφιγα, Πελάγρα, Πορφηρίες.


Η ακμή του καλοκαιριού
Η ακμή «Μαγιόρκα» χρωστά το όνομά της στο ομώνυμο νησί, όπου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά. Πρόκειται για μια μορφή ακμής που οφείλεται στη ζέστη και την υγρασία (οι οποίες προκαλούν διέγερση των σμηγματογόνων αδένων) σε συνδυασμό με τη χρήση λιπαρών αντιηλιακών, τα οποία δεν αφήνουν το δέρμα να αναπνεύσει (ιδιαίτερα αν είναι αδιάβροχα και έχουν πολλά φυσικά φίλτρα). Για να αντιμετωπίσετε αυτό τον τύπο ακμής, πρώτα απ’ όλα πρέπει να αλλάξετε αντιηλιακή κρέμα. Αν το πρόβλημα είναι σοβαρότερο, τότε χορηγούνται αντιβιοτικά από το στόμα ή γίνεται τοπική χρήση αντιβιοτικών λοσιόν.

Τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ
Όσοι το καλοκαίρι ταλαιπωρείστε από δερματοπάθειες

Πείτε ναι
› στα υποαλλεργικά
› αντιηλιακά
› στα καλλυντικά χωρίς άρωμα
› στο καπέλο
› στα μακρυμάνικα ρούχα


Πείτε όχι
› στα πολλά καλλυντικά
› στη λήψη φαρμάκων
χωρίς τη σύμφωνη
γνώμη του γιατρού σας
› στα «ξινά» αρώματα

Δέκα συμβουλές για καλό ύπνο

Δέκα συμβουλές για καλό ύπνο


Αποφύγετε την καφεΐνη
Μπορεί να παραμένει στον οργανισμό σας μέχρι 14 ώρες! Έτσι, όταν πίνετε ένα φλιτζάνι καφέ το μεσημέρι και μένετε ξύπνιος ως τα μεσάνυχτα, η αιτία μπορεί να είναι η καφεΐνη. Η αποφυγή της κατανάλωσης καφεΐνης, τουλάχιστον 4 με 6 ώρες πριν την ώρα του ύπνου, μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμηθείτε πιο εύκολα. Αν ήδη καταναλώσατε αρκετή καφεΐνη, δοκιμάστε να φάτε υδατάνθρακες, όπως ψωμί ή φρυγανιές, για να μειωθεί η επίδρασή της.

Αποφύγετε το αλκοόλ σαν βοήθεια για τον ύπνο
Αρχικά το αλκοόλ μπορεί να σας βοηθήσει να κοιμάστε, αλλά ο ύπνος δεν σας ξεκουράζει.

Χαλαρώστε πριν τον ύπνο
Το στρες δεν σας κάνει μόνο να νιώθετε άσχημα, αλλά επηρεάζει και τον ύπνο. Καλό θα είναι να αναπτύξετε κάποια συνήθεια πριν τον ύπνο που θα διακόπτει τη σχέση μεταξύ του ημερήσιου στρες και της ώρας που πάτε να κοιμηθείτε. Αυτές οι συνήθειες μπορεί να είναι σύντομες-διάρκειας 10 λεπτών-ή να διαρκούν ακόμα και μια ώρα.
Ορισμένοι άνθρωποι φτιάχνουν λίστες με τους στρεσογόνους γι αυτούς παράγοντες, σε συνδυασμό με ένα πλάνο αντιμετώπισής τους. Αυτό δρα ως ‘κλείσιμο της ημέρας’. Ο συνδυασμός της καταγραφής αυτής και μια περίοδος χαλάρωσης –με διάβασμα, διαλογισμό, αρωματοθεραπεία, στρέτσιγκ ή με ένα ζεστό μπάνιο-μπορεί να σας βοηθήσει στο θέμα του ύπνου. Και μην κοιτάτε το ρολόι. Ο χτύπος του θα σας αποσυντονίσει!

Να ασκείστε στην κατάλληλη για σας ώρα
Η τακτική άσκηση μπορεί να σας βοηθήσει να έχετε έναν καλό βραδινό ύπνο. Σημαντικό ρόλο στον ύπνο παίζει η ένταση και η ώρα που γυμνάζεστε. Αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που αποκτούν μεγαλύτερη ενέργεια μετά την άσκηση, καλό θα είναι να μην εξασκείστε βραδινές ώρες. Η τακτική άσκηση το πρωί έχει την ιδιότητα ακόμα και να ανακουφίζει από την αϋπνία, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Διατηρήστε το υπνοδωμάτιό σας ήσυχο, σκοτεινό και άνετο
Για πολλούς, ακόμα και ο πιο μικρός θόρυβος ή το φως μπορεί να διαταράξει τον ύπνο τους. Για να δημιουργήσετε ένα ιδανικό σκηνικό για ύπνο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ακουστικά, κουρτίνες ή το air-condition. Στην περίπτωση που χρειαστεί να σηκωθείτε τη νύχτα, μην έχετε αναμμένο το φως από πάνω σας αλλά χρησιμοποιείστε ένα μικρό φωτάκι νυχτός. Η θερμοκρασία δωματίου θα πρέπει να είναι κατάλληλα ρυθμισμένη.


Να τρώτε σωστά
Να προσπαθείτε να μην πηγαίνετε νηστικός στο κρεβάτι, αλλά ούτε και να τρώτε βαριά γεύματα. Ένα γεμάτο στομάχι μπορεί να σας κρατήσει ξάγρυπνο. Ωστόσο, υπάρχουν τροφές που μπορεί να σας βοηθήσουν να κοιμηθείτε πιο εύκολα. Τέτοιες τροφές είναι το γάλα, ο τόνος, το αβοκάντο, τα αυγά, τα αμύγδαλα, τα ροδάκινα, τα βερίκοκα, τα σπαράγγια, οι πατάτες και οι μπανάνες. Επίσης, προσπαθήστε να μην πίνετε τίποτα μετά τις 8 το βράδυ. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε να σηκωθείτε κατά τη διάρκεια της νύχτας.


Περιορίστε τη νικοτίνη
Το κάπνισμα πριν από τον ύπνο, αν και είναι χαλαρωτικό, στην πραγματικότητα εισάγει ένα διεγερτικό στον οργανισμό σας. Η επίδραση της νικοτίνης είναι παρόμοια με της καφεΐνης. Η νικοτίνη μπορεί να σας κρατήσει ξάγρυπνο τη νύχτα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να αποφεύγεται η νικοτίνη όταν πλησιάζει η ώρα του ύπνου και όταν ξυπνάτε στη μέση της νύχτας.

Να αποφεύγετε τον πολύ ύπνο το μεσημέρι
Αν συνηθίζετε να κοιμάστε για λίγο κατά τη διάρκεια της μέρας, φροντίστε ο ύπνος να είναι σύντομος. Ο δεκαπεντάλεπτος ή εικοσάλεπτος ύπνος, 8 ώρες μετά το πρωινό ξύπνημα, μπορεί να σας αναζωογονήσει.


Κρατείστε τα ζώα μακριά από το κρεβάτι
Το κατοικίδιό σας κοιμάται μαζί σας; Η συνήθεια αυτή μπορεί να σας κρατά ξύπνιο τη νύχτα, είτε λόγω αλλεργίας είτε λόγω των κινήσεων του ζώου.


Αποφύγετε την παρακολούθηση τηλεόρασης, το φαγητό και τη συζήτηση ΄δύσκολων' θεμάτων στο κρεβάτι
Το κρεβάτι δεν είναι ο τόπος για τις παραπάνω ασχολίες, οι οποίες μπορεί να σας φέρουν δυσκολίες στο να κοιμηθείτε.

Πνιγμός-Πρόληψη-Πρώτες Βοήθειες

Πνιγμός

Πνιγμός είναι όλα τα ασφυκτικά φαινόμενα και οι πολύπλοκες βιοχημικές μεταβολές και διαταραχές που ακολουθούν την απόφραξη των αεροφόρων οδών από βύθιση του σώματος στο νερό.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ του πνιγμού σε γλυκό νερό και του πνιγμού στη θάλασσα.

Στην πρώτη περίπτωση το νερό από τις κυψελίδες λόγω διαφοράς οσμωτικής πίεσης μετακινείται γρήγορα προς τα πνευμονικά τριχοειδή και την κυκλοφορία του αίματος με όλα τα επακόλουθα:
• Aραίωση των ηλεκτρολυτών
• Kαταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων
• Yπέρμετρη αύξηση του όγκου του αίματος που κυκλοφορεί
• Kαρδιακή ανεπάρκεια
• Kοιλιακή μαρμαρυγή

Αντίθετα, όταν το υπέρτονο θαλασσινό νερό που περιέχει 3% χλωριούχο νάτριο μπει στις κυψελίδες, τότε θα τραβήξει κυριολεκτικά το νερό από τα κύτταρα και την κυκλοφορία του αίματος μέσα σε αυτές και θα προκαλέσει μεγάλη αιμοσυμπύκνωση, ελάττωση του όγκου του αίματος, οξύ πνευμονικό οίδημα, υποξία και θάνατο.
Η εισπνοή μικρής ποσότητας νερού, γλυκού ή αλμυρού, προκαλεί έντονο ερεθισμό του λάρυγγα, που θα οδηγήσει σε λαρυγγόσπασμο, ο οποίος θα εμποδίσει μεν την είσοδο νερού στους πνεύμονες, αλλά θα σταματήσει και τον πνευμονικό αερισμό. Έτσι προκαλούνται προοδευτικά υποξία, απώλεια της συνείδησης και λύση του λαρυγγόσπασμου, οπότε ελεύθερα πια το νερό μπαίνει στους πνεύμονες.

Αυτό το γεγονός εξηγεί και τα διάφορα στάδια του πνιγμού:
• Αρχικά το θύμα βυθίζεται κρατώντας την αναπνοή του, ξαναγυρίζει στην επιφάνεια κάνοντας άτακτες και απεγνωσμένες κινήσεις και βυθίζεται ξανά.
• Στο δεύτερο στάδιο, σε μία εισπνοή μέσα στο νερό εισροφά μια μικρή ποσότητα νερού, η οποία προκαλεί λαρυγγόσπασμο και το θύμα χάνει τις αισθήσεις του.
• Στο τρίτο στάδιο, μετά τη λύση του σπασμού, οι πνεύμονες γεμίζουν ενεργητικά νερό, το σώμα γίνεται πιο βαρύ και βυθίζεται.

Στο 15% περίπου των θανατηφόρων περιπτώσεων πνιγμού τα άτομα δεν εισροφούν μεγάλη ποσότητα νερού, αλλά πεθαίνουν από ασφυξία λόγω του λαρυγγόσπασμου. Αυτό το γεγονός πολλές φορές σώζει το θύμα, όταν στη φάση του λαρυγγόσπασμου, και πριν ακόμη εισροφήσει μεγάλη ποσότητα νερού, ανασυρθεί και έγκαιρα εφαρμοστεί τεχνητή αναπνοή. Το άτομο τις περισσότερες φορές είναι αναίσθητο, και ψυχρό μυϊκά, ενώ δεν υπάρχει μυϊκός τόνος. Ο σφυγμός δύσκολα ψηλαφίζεται και η αναπνοή έχει σταματήσει, ενώ υπάρχουν αφρώδεις εκκρίσεις από το στόμα και τη μύτη και σημεία οξέος πνευμονικού οιδήματος. Αν το θύμα έχει καταπιεί μεγάλη ποσότητα νερού, παρατηρείται διάταση της κοιλιάς και είναι αναμενόμενος ο εμετός που μπορεί στη φάση της ανάνηψης να προκαλέσει νέα εισρόφηση. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο πώς θα ανασυρθεί αυτός που πνίγεται από το νερό. Πολλές φορές το άτομο που σπεύδει για βοήθεια παρασύρεται από το θύμα και πνίγεται και το ίδιο. Το θύμα, στην προσπάθειά του να σωθεί, γαντζώνεται κυριολεκτικά επάνω στο σωτήρα του και τον παρασύρει στο βυθό.

Ο βασικός κανόνας της διάσωσης στο νερό είναι:

"Πέταξε, ρυμούλκησε, κωπηλάτησε και μόνο τότε πήγαινε".

Όταν το θύμα βρίσκεται κοντά στην ακτή, τότε μπορεί να του πετάξουμε ένα σκοινί, μια πετσέτα ή ένα ξύλο και να το τραβήξουμε στη στεριά.
Αν μπορούμε να πλησιάσουμε το θύμα πατώντας στο βυθό, σπρώχνουμε προς το μέρος του ένα πλωτό αντικείμενο (σαμπρέλα αυτοκινήτου, σωσίβιο ή ένα πλαστικό στρώμα θαλάσσης) για να κρατηθεί ώσπου να φτάσει βοήθεια.
Αν υπάρχει διαθέσιμη βάρκα, πλησιάζουμε το θύμα και το αφήνουμε να κρατηθεί από αυτήν ή από το κουπί ή το τραβάμε μέσα με προσοχή.
Ποτέ δεν προσπαθούμε να σώσουμε το θύμα μέσα στο νερό χωρίς να έχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση. Μόνο με την άμεση εφαρμογή τεχνητής αναπνοής στόμα με στόμα μπορεί να σωθεί ένα άτομο που πνίγεται, δηλαδή μόλις βγει από το νερό και πριν ακόμη μεταφερθεί στην ακτή.
Η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση δεν μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στο νερό και κάθε τέτοια προσπάθεια αποτελεί χάσιμο χρόνου.
Στην επιφάνεια του νερού θα αρκεστούμε μόνο στην τεχνητή αναπνοή, που αρχίζει με δέκα δυνατές εμφυσήσεις για να περάσει ο αέρας μέσα από τους γεμάτους με νερό αεραγωγούς.
Αν το στομάχι του θύματος είναι γεμάτο με νερό και εφόσον δεν υπάρχουν ενδείξεις κάκωσης της σπονδυλικής στήλης, μόλις το θύμα φτάσει στην ακτή, στρέφετε το κεφάλι του στο πλάι και πιέζετε ελαφρά το επιγάστριο.
Μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε το θύμα χωρίς χρονοτριβή πρηνηδόν και να τον ανασηκώσετε βάζοντας τα χέρια κάτω από την κοιλιά του.
Στην ακτή, και εφόσον υπάρχει δυνατότητα, αντιμετωπίζεται το σοκ, χορηγείται οξυγόνο 100% και με πίεση διασωληνώνεται η τραχεία στο θύμα που είναι ακόμη αναίσθητο και μεταφέρεται γρήγορα στο νοσοκομείο.
Όταν υπάρχει υποψία κάκωσης σπονδυλικής στήλης, και μάλιστα της αυχενικής μοίρας, ταυτόχρονα με την τεχνητή αναπνοή τοποθετείτε το θύμα σε μια στερεή επιφάνεια που επιπλέει, όπως μια σανίδα ξύλου.
Αν το θύμα επιπλέει με το πρόσωπο προς το νερό, προσπαθείτε να το φέρετε σε ύπτια θέση με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις.
Ευθειάζετε το κεφάλι με το σώμα του θύματος. Τοποθετείτε το ένα χέρι σας κάτω από το άνω άκρο στη μασχάλη του.
Στρέφετε το σώμα του σπρώχνοντας τον ώμο του και ενώ διατηρείτε το κεφάλι του στην ίδια ευθεία με το σώμα του.
Η προσπάθεια ανάνηψης σε ένα άτομο που πνίγεται χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ότι σε άλλες περιπτώσεις.
Η υποθερμία του σώματος του θύματος που προκαλείται σε βύθιση σε νερό με θερμοκρασία μικρότερη των 21° C προστατεύει τα ζωτικά του όργανα από την έλλειψη οξυγόνου. Επίσης, η έκθεση στο κρύο νερό ενεργοποιεί συγκεκριμένα αντανακλαστικά που μπορεί να διατηρήσουν βασικές ζωτικές λειτουργίες μεγάλο χρονικό διάστημα.
Επομένως, η υποθερμία και τα προστατευτικά αντανακλαστικά μπορεί να παρατείνουν σημαντικά την ανοχή του αρρώστου στην υποξία.


Ποια είναι τα αίτια των πνιγμών στη θάλασσα;
1) Σε γενικές γραμμές ο Ελληνικός λαός δεν γνωρίζει να κολυμπά σωστά ή δεν γνωρίζει καθόλου.
2) Αδυναμία της πολιτείας να εφαρμόσει τους ήδη ψηφισμένους νόμους με αποδέκτες τους Ο.Τ.Α.
3) Η πολιτεία δεν έχει δημιουργήσει κίνητρα να γίνει κάποιος ναυαγοσώστης. Εδώ ισχύει κάτι τραγελαφικό. Μέχρι το έτος 2004, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας κατόπιν εξετάσεων χορηγεί δίπλωμα ναυαγοσώστη, ενώ το Υπουργείο Εργασίας δεν το αναγνωρίζει ως επάγγελμα! Έτσι όταν προσλαμβάνονται αυτό γίνεται με μισθό «Ανειδίκευτου εργάτη»!!!
4) Έλλειψη εκπαιδευτικών προγραμμάτων κολύμβησης και διάσωσης από την πολιτεία, ενώ χώρες της ΕΕ πού δεν βρέχονται από θάλασσα έχουν τέτοια προγράμματα!!!


ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΖΗΤΑΕΙ ΒΟΗΘΕIΑ


1. Αν δεν γνωρίζετε κολύμπι, καλέστε κι εσείς βοήθεια.
2. Αν γνωρίζετε κολύμπι, αλλά δεν έχετε γνώσεις ναυαγοσωστικής, πετάξτε στον κολυμβητή ένα σωσίβιο ή ένα σκοινί και μην πέσετε στη θάλασσα παρά μόνον αν είναι απολύτως απαραίτητο.
3. Αν βουτήξετε στο νερό, κολυμπήστε με το κεφάλι έξω από αυτό, για να είστε συνεχώς σε οπτική επαφή με αυτόν που κινδυνεύει.
4. Προσεγγίστε τον από πίσω, ώστε να μην μπορεί από την ταραχή του να σας αρπάξει και κινδυνεύσετε έτσι και οι δύο.
5. Τραβήξτε τον από τους ώμους, το σαγόνι ή τις μασχάλες προς την ακτή. Αν δεν πατάνε τα πόδια σας στο βυθό, θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να κολυμπάτε κάτω από το σώμα του θύματος.
6. Μόλις τον βγάλετε στην ξηρά, καλέστε ασθενοφόρο και αρχίστε τον έλεγχο για να διαπιστώσετε αν χρειάζεται να του δώσετε τις πρώτες βοήθειες.


Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

1. Μόλις ξαπλώσετε το θύμα στην παραλία, ελέγξτε: - Αν έχουν μελανιάσει τα χείλη και τα νύχια του. - Αν το στάμα είναι σφιχτά και έχει αφρούς.
2. Εφαρμόστε το "Βλέπω - Ακούω - Αισθάνομαι". Αυτό σημαίνει ότι παρατηρείτε τη γενική εικόνα του θύματος, προσπαθείτε να ακούσετε την αναπνοή του και σκύβετε πάνω από το πρόσωπό του για να την αισθανθείτε. Αν το θύμα δεν έχει σφυγμό και δεν αναπνέει, χρειάζεται να ξεκινήσετε αμέσως τεχνητή αναπνοή. Ο κρίσιμος χρόνος είναι τέσσερα λεπτά. Στη συνέχεια το άτομο κινδυνεύει να πάθει εγκεφαλικές βλάβες, οι οποίες δεν αποκλείεται να είναι ανεπανόρθωτες.


ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟ ΣΦΥΓΜΟ

Το σφυγμό μπορείτε να τον αντιληφθείτε ψηλαφώντας μία αρτηρία κοντό στην επιφάνεια του δέρματος. Ενώ όλες οι αρτηρίες έχουν σφυγμό, πιο εύκολα αντιληπτός γίνεται στον καρπό. Η φυσιολογική συχνότητα του σφυγμό δεν είναι ίδια σε όλους. Διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, ενώ και η δραστηριότητα του ατόμου προκαλεί διακυμάνσεις στο σφυγμό (π.χ., είναι μεγαλύτερος κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης). Σε στιγμή ηρεμίας, όμως, τα φυσιολογικό όρια του σφυγμού είναι για τα βρέφη και τα μικρό παιδιά 100-140 σφύξεις το λεπτό, για τα παιδιά σχολικής ηλικίας 90-100 σφύξεις, ενώ για τα νεαρό άτομα και τους ενηλίκους είναι 60-80 σφύξεις. Για να μετρήσετε το σφυγμό, χρειάζεστε ένα ρολόι με λεπτοδείκτες και να συγκεντρωθείτε σε αυτό που κάνετε.


ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Ενώστε δύο σας δάχτυλα (τον δείκτη και τον μέσο) και ακουμπήστε τα στο μέρος του καρπού του θύματος προς τον αντίχειρα. Βρείτε το σκληρό κόκαλο στην πτυχή που σχηματίζεται στη βάση του αντίχειρα, σύρετε τα δάχτυλό σας προς τη μαλακή εσωτερική επιφάνεια του καρπού και σταματήστε λίγο, πριν φθάσουν στη δέσμη των τενόντων που κατευθύνονται προς τον πήχη. Πιέστε σταθερό με μέτρια πίεση μέχρι να αισθανθείτε το σφυγμό. Αν δεν πιέσετε αρκετό, δεν θα τον νιώσετε, ενώ, αν πιέσετε πιο δυνατό, μπορεί να σταματήσετε εσείς το σφυγμό. Έχοντας σταθερό τα δάχτυλό σας στο σφυγμό και με τη βοήθεια του ρολογιού, μετράτε τον αριθμό των σφύξεων στη διάρκεια ενός λεπτού.

ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ

Ενώστε τα δάχτυλό σας και, ξεκινώντας από το «μήλο του Αδάμ», σύρετέ τα στο πλάι μέχρι το φυσικό αυλάκι που σχηματίζεται ανάμεσα στο λάρυγγα και τους μυς του λαιμού. Αυτό είναι το καταλληλότερο σημείο για να ελέγξετε το σφυγμό ενός παιδιού ή νεαρού ενηλίκου.

ΣΤΟ ΜΠΡΑΤΣΟ

Χρησιμοποιώντας και πάλι ενωμένα τα δύο δάχτυλα, ψηλαφίστε ανάμεσα στους μυς της εσωτερικής επιφάνειας του μπράτσου (δίπλα στο ποντίκι), περίπου στη μέση της απόστασης από τον αγκώνα στον ώμο.

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΥΓΜΟΣ

Ο σφυγμός είναι ένδειξη ότι η καρδιά λειτουργεί. Σε αυτή την περίπτωση συνεχίστε τις τεχνητές αναπνοές με ρυθμό μία εμφύσηση ανά πέντε δευτερόλεπτα, αφού ένας άνθρωπος αναπνέει περίπου δώδεκα φορές το λεπτό.

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΥΓΜΟΣ

Αν δεν καταφέρετε να βρείτε σφυγμό μετά την τεχνητή αναπνοή, σημαίνει ότι έχει πάψει η καρδιακή λειτουργία και είναι απαραίτητο να προχωρήσετε αμέσως σε καρδιακές μαλάξεις. Οι μαλάξεις γίνονται ως εξής:

1. Ενώνετε τον δείκτη και τον μέσο και βρίσκετε το σημείο όπου ενώνονται τα πλευρό στη μέση του στέρνου.
2. Πλέκετε τα δάχτυλά σας και τα ακουμπάτε πάνω στο σημείο αυτό.
3. Τεντώνετε τα χέρια σας και αρχίζετε τις μαλάξεις, χρησιμοποιώντας το βάρος του σώματός σας.
4. Ο θώρακας του θύματος πρέπει να κατεβαίνει 3-4 εκατοστό σε κάθε μάλαξη.
5. Οι μαλάξεις γίνονται ανά ένα δευτερόλεπτο, ενώ κάθε τριάντα μαλάξεις κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές.

Όταν το θύμα συνέλθει, γυρίστε το στο πλάι και περιμένετε το ασθενοφόρο. Δεν πρέπει να το αφήνετε ποτέ μόνο του μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, ενώ χρειάζεται να ελέγχετε τακτικά την αναπνοή και το σφυγμό του.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Απαγορεύεται να προχωρήσετε σε θωρακικές συμπιέσεις αν το άτομο αναπνέει. Υπάρχει μεγάλoς κίνδυνoς με τις θωρακικές συμπιέσεις να απορρυθμίσετε την καρδιά και να τη σταματήσετε.

ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ



1. Εκτείνετε το κεφάλι του θύματος προς τα πίσω, ανασηκώνοντας το σαγόνι του για να ανοίξει η αναπνευστική οδός. Όταν το κεφάλι δεν βρίσκεται σε υπερέκταση, η γλώσσα πλαταίνει και φράζει την αναπνευστική οδό.
2. Ανοίξτε το στόμα του θύματος και αφαιρέστε τυχόν φύκια ή άμμο. Όταν το στόμα του θύματος δεν ανοίγει, πιέζετε το σημείο όπου ενώνεται η άνω με την κάτω γνάθο κοντά στο αυτί.
3. Αν έχει γυρίσει η γλώσσα του θύματος, τυλίγετε ένα πανάκι στο δείκτη σας, για να μη γλιστράει, και τη φέρνετε μπροστά.
4. Κλείστε τη μύτη του και εφαρμόστε τα χείλη σας πολύ καλά στα χείλη του θύματος.
5. Κάνετε δύο με τρεις εμφυσήσεις (αναπνοές). Μετά από κάθε εμφύσηση πρέπει να φουσκώνουν ο θώρακας και η κοιλιά. Μόλις ξεφουσκώνουν, κάνετε την επόμενη αναπνοή. Η εμφύσηση πρέπει να έχει διάρκεια.
6. Ελέγξτε αν υπάρχει σφυγμός. Τις περισσότερες φορές ελέγχεται ο σφυγμός στην καρωτίδα αφού το τελευταίο σημείο του σώματος που σταματά να αιματώνεται είναι ο εγκέφαλος. Αν δεν βρίσκετε το σφυγμό, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια του θύματος. Όταν η κόρη του ματιού δεν αντιδρά στο φως είναι πιθανό να έχει σταματήσει η καρδιά του.


Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΤΑ ΜΩΡΑ

Στα μωρά ελέγχετε το σφυγμό στο μπράτσο (στο ποντίκι) και όχι στην καρωτίδα. Κάνετε μία εμφύσηση ανά τρία δευτερόλεπτα αφού τα μωρά αναπνέουν περίπου είκοσι φορές το λεπτό. Οι εμφυσήσεις έχουν μικρότερη ένταση.


ΟΙ ΜΑΛΑΞΕΙΣ ΣΤΑ ΜΩΡΑ

Οι μαλάξεις γίνονται μόνο με τα δύο δάχτυλα (δείκτη και μέσο) του ενός χεριού. Το σημείο πίεσης βρίσκεται στη μέση της νοητής ευθείας των θηλών του στήθους και λίγο πιο χαμηλά. Η πίεση των μαλάξεων είναι αρκετά μικρή και ο θώρακας δεν κατεβαίνει περισσότερο από 1-1,5 εκατοστό.

Πρόληψη
• Σωστή επιτήρηση των παιδιών από τους ενήλικες
• Γνώση των κανόνων ασφαλείας στο νερό
• Υποχρεωτική περίφραξη των πισινών
• Αποφυγή του οινοπνεύματος ή ψυχοτρόπων φαρμάκων μέσα στο νερό

Πιθανές επιπλοκές
• Παρατεταμένα νευρικά επακόλουθα
• Φόβος του νερού
• Πνευμονίτιδα
• Δευτεροπαθής πνιγμός

Πορεία - Πρόληψη
• Οι ασθενείς που είναι σε εγρήγορση ή σχεδόν κατευνασμένοι την ώρα που έρχονται στο νοσοκομείο έχουν αυξημένη πιθανότητα πλήρης ανάρρωσης.
• Οι ασθενείς που είναι σε κωματώδη κατάσταση και στους οποίους γίνεται ΚΑΑ την ώρα της εμφάνισης και στο νοσοκομείο έχουν μια περισσότερο επίφοβη και συχνά φτωχή πρόγνωση.
• Η κατάδυση μπορεί να έχει προκύψει από απώλεια συνείδησης και κατά λάθος πτώση στο νερό λόγω κάποιας άλλη νόσου (π.χ. τραύμα αρρυθμία, σπασμός κλπ).

Μαθήματα καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης (ΚΑΡΠΑ) μπορείτε να παρακολουθήσετε στα εξής σημεία:
1) Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός Δ/νση Νοσηλευτικής- Υπηρεσία Αγωγής Υγείας Τηλ.: 210-8227438
2) Σωματείο "ΠΝΟΗ- Φίλοι Εντατικής Θεραπείας Παιδιού" Μιχαλακοπούλου 159, ΤΚ:11527, Αθήνα Τηλέφωνο: 210-7486801
3) Ελληνική Ναυαγοσωστική Ακαδημία (ΕΝΑΚ): Τηλέφωνα Πρέβεζας: 26820-26664 και 6944-804565,
4) Σεμινάρια του ΕΚΑΒ σε όλη την Ελλάδα, και Σεμινάρια του ΕΕΣ σε όλη την Ελλάδα.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΝΕΦΡΟΥ

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΝΕΦΡΟΥ

Ο νεφροκυτταρικός καρκίνος, ο οποίος αντιστοιχεί σε περίπου 2% όλων των νέων περιστατικών καρκίνου, αναφέρεται συχνά ως καρκίνος του νεφρού. Τα ποσοστά επίπτωσης του νεφροκυτταρικού καρκίνου αυξάνονται σταθερά ανά τον κόσμο, εν μέρει εξαιτίας του καπνίσματος και της παχυσαρκίας. Στην ΕΕ, το 2006 διαγνώσθηκαν περισσότερα από 63.000νέα περιστατικά νεφροκυτταρικού καρκίνου, ενώ 26.000 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας της νόσου.

Στον καρκίνο του νεφρού τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται στο εσωτερικό τοίχωμα της κοιλότητας του νεφρού και εξελίσσονται σε όγκο. Εάν δεν αντιμετωπιστεί, ο όγκος δύναται να εξαπλωθεί στους γειτονικούς λεμφαδένες και τελικά σε άλλα όργανα.
Ο καρκίνος του νεφρού είναι πιο συχνός στους άνδρες από ότι στις γυναίκες και η επίπτωση αυξάνεται με την ηλικία. Πρόκειται για μη ελεγχόμενη αύξηση μη φυσιολογικών κυττάρων στον νεφρό ή στον άμεσα περιβάλλοντα ιστό. Περίπου 90% των καρκίνων του νεφρού αναφέρονται ως καρκίνος των νεφρικών κυττάρων (RCC), γνωστός ορισμένες φορές ως αδενοκαρκίνωμα νεφρού, το οποίο μπορεί να ταξινομηθεί περαιτέρω σε υποτύπους, ανάλογα με την εικόνα του κάτω από το μικροσκόπιο. Ο πιο συνήθης από αυτούς τους υποτύπους είναι ο «διαυγοκυτταρικός» RCC. Ένας πολύ λιγότερο συχνός τύπος καρκίνου του νεφρού είναι γνωστός ως καρκίνος από μεταβατικό επιθήλιο (TCC), ο οποίος αναπτύσσεται στη νεφρική πύελο (την κεντρική περιοχή του νεφρού) και/ή στον ουρητήρα (τον σωλήνα που συνδέει τον νεφρό με την ουροδόχο κύστη).


• Ο καρκίνος του νεφρού έχει βρεθεί σταθερά ότι είναι πιο συχνός στους καπνιστές από ότι στους μη καπνιστές και σήμερα υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι το κάπνισμα είναι παράγοντας κινδύνου τόσο για RCC όσο και για TCC.
• Η σχέση μεταξύ καρκίνου του νεφρού και διατροφής δεν έχει ακόμη αποδειχθεί, αλλά ορισμένες ερευνητικές ενδείξεις δείχνουν ότι η υπερβολική κατανάλωση κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων, λίπους ή πρωτεϊνών μπορεί να παίζει ρόλο. Ωστόσο, η παχυσαρκία ιδίως στις γυναίκες είναι ένας εξακριβωμένος παράγοντας κινδύνου και περίπου 25% των περιστατικών αποδίδονται σε υπερβάλλον βάρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Η έκθεση σε ορισμένα βιομηχανικά υλικά, όπως το κάδμιο, ο αμίαντος και ο μόλυβδος, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του νεφρού.
• Οι πάσχοντες από διαβήτη, χρόνια νεφρική νόσο (και οι υποβαλλόμενοι στη σχετιζόμενη αιμοκάθαρση) ή υπέρταση διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του νεφρού. [
• 25 – 45% των ατόμων που πάσχουν από τη σπάνια κληρονομική κατάσταση του συνδρόμου von Hippel-Lindau (μια νόσο που πλήττει περίπου 1 στα 36.000 άτομα και που οδηγεί σε ανάπτυξη όγκου ή κύστης σε όλο το σώμα) θα αναπτύξουν RCC.

Συμπτώματα
Στα πρώιμα στάδια της νόσου, οι περισσότεροι ασθενείς δεν εκδηλώνουν συμπτώματα. Τα συμπτώματα του καρκίνου του νεφρού, όταν εκδηλωθούν, μπορεί να περιλαμβάνουν:
• Αίμα στα ούρα ή μη φυσιολογικό χρώμα ούρων. Αυτό είναι συνήθως το πρώτο αναγνωρίσιμο σύμπτωμα του καρκίνου του νεφρού.
• Πόνο στην πλάτη, τα πλευρά ή την κοιλιά (ορισμένες φορές προκαλείται από θρόμβους αίματος στους ουρητήρες ή στην ουροδόχο κύστη).
• Επίμονoς πυρετός.
• Απώλεια βάρους.
• Οίδημα στις ποδοκνημικές αρθρώσεις (αστραγάλους) ή στα κάτω άκρα (λόγω μειωμένης ικανότητας του σώματος να απαλλαχθεί από την περίσσεια υγρών)

Εργαστηριακές εξετάσεις
Δεν υπάρχουν ειδικά εργαστηριακά ευρήματα. Η αιματουρία εμφανίζεται στο 40-60% των περιπτώσεων με καρκίνο. Αυξημένη ταχύτητα καθίζησης (Τ.Κ.Ε.) παρατηρείται στο 55-75%. Επίσης, αναιμία εμφανίζει το ένα τρίτο των ασθενών.
Οι κυριότερες απεικονιστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι:
• Υπερηχογράφημα: Έχει προσφέρει σημαντικά στην πρώιμη διάγνωση του RCC.
• Αξονική Τομογραφία κοιλίας και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου: Αποτελεί εξέταση εκλογής για τη διάγνωση αλλά και τη σταδιοποίηση του καρκίνου του νεφρού.
• Μαγνητική Τομογραφία κοιλίας και οπισθοπεριτοναϊκού χώρου: Είναι ισοδύναμη με την αξονική τομογραφία στη διάγνωση του RCC, αλλά πλεονεκτεί στη σταδιοποίησή του.

Η έκβαση της θεραπείας συχνά σχετίζεται άμεσα με τη σταδιοποίηση του καρκίνου. Αν η διάγνωση καρκίνου του νεφρού γίνει όταν η νόσος είναι σε σχετικά πρώιμο στάδιο, η θεραπεία μπορεί συχνά να οδηγήσει σε ίαση, μέσω χειρουργικής αφαίρεσης (νεφρεκτομής) μέρους ή του συνόλου του νεφρού. Δυστυχώς, αυτό σπάνια συμβαίνει, καθώς οι περισσότεροι ασθενείς παραμένουν ασυμπτωματικοί στα πρώιμα στάδια της νόσου.
Ωστόσο, αν ο καρκίνος του νεφρού βρίσκεται σε πιο προχωρημένο στάδιο, η θεραπεία αφορά περισσότερο τον έλεγχο του καρκίνου, τη βελτίωση των σχετιζόμενων συμπτωμάτων και, τελικά, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Όπως και με τη νόσο πρώιμου σταδίου, η χειρουργική επέμβαση αποτελεί την κύρια μέθοδο θεραπείας στα πιο όψιμα στάδια της νόσου.
Η ριζική νεφρεκτομή, που περιλαμβάνει την αφαίρεση του νεφρού, με το περινεφρικό λίπος και το σύστοιχο επινεφρίδιο, είναι η είναι η συνιστώμενη θεραπεία . Αυτό μπορεί να γίνει με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση, με υψηλή οσφυϊκή ή θωρακοκοιλιακή τομή ή με διαπεριτοναϊκή προσπέλαση (διακοιλιακά). Εάν ο όγκος είναι μικρός ή παρουσιάζει αμφοτερόπλευρη εντόπιση ή όταν υπάρχει κάποιου βαθμού νεφρική ανεπάρκεια και όταν αυτό είναι εφικτό, συνιστάται και η μερική νεφρεκτομή, που αφαιρεί το τμήμα του νεφρού όπου εντοπίζεται ο όγκος. Ακόμη και επί παρουσία μεταστάσεων συνιστάται η διενέργεια της ριζικής νεφρεκτομής, για τον έλεγχο των δευτεροπαθών εκδηλώσεων, ενώ ακολουθεί συμπληρωματική θεραπεία, που είναι αντικείμενο των ειδικών ογκολόγων.


Άλλες θεραπευτικές επιλογές για άτομα με πιο όψιμα στάδια της νόσου είναι οι εξής:
• Γενικά, ως κλασική φροντίδα χρησιμοποιούνται ιντερφερόνη-α και ιντερλευκίνη και έχει αποδειχθεί ότι παρέχουν κάποια επιτυχία στην επιβράδυνση της αύξησης των καρκίνων του νεφρού.
• Η χημειοθεραπεία και η ορμονοθεραπεία χρησιμοποιούνται σε λιγότερα περιστατικά, αλλά έχουν πολύ χαμηλή αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με τη χρήση σε άλλους τύπους όγκου.
• Η ακτινοθεραπεία έχει επίσης περιορισμένη επιτυχία και χρησιμοποιείται κυρίως για την ανακούφιση από τον οφειλόμενο στις μεταστάσεις πόνο.
• Αναστολείς ορισμένων ενζύμων μεταξύ των οποίων και εκείνοι που συντελούν στη συρρίκνωση των καρκινικών κυττάρων, χρησιμοποιούνται επίσης ως η πλέον πρόσφατη θεραπευτική επιλογή (στοχευμένη θεραπεία)

Επίσης, ο RCC (νεφροκυτταρικός καρκίνος) είναι ένας από τους λίγους καρκίνους που μπορεί να υποχωρήσουν και χωρίς θεραπευτική παρέμβαση, αλλά αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια και η μακροχρόνια επιβίωση δεν είναι σίγουρη.

Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για άτομα με καρκίνο που περιορίζεται στον νεφρό είναι περίπου 60–75%. Το ποσοστό αυτό μειώνεται σημαντικά εάν έχει αναπτυχθεί μετάσταση και ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες ή σε απομακρυσμένες θέσεις, όπως άλλα όργανα.

Αυτό δείχνει την ανάγκη της κλινικής και φυσικά της παθολογοανατομικής σταδιοποίησης , που κύρια ενδιαφέρει την κατάσταση της κάψας του νεφρού και την επέκταση ή όχι του όγκου στο περινεφρικό λίπος, με την οποία αλλάζουν δραματικά τα ποσοστά της επιβίωσης. Όγκοι εντοπισμένοι μέσα στο νεφρό (στάδια Τ1 και Τ2), παρουσιάζουν ποσοστά πενταετούς επιβίωσης πάνω από 80%, ενώ σε όγκους με διάσπαση της κάψας και τοπική επέκταση (στάδια Τ3 και Τ4), αυτά δεν ξεπερνούν το 50%. Όγκοι με μεταστάσεις στα γάγγλια παρουσιάζουν ποσοστά πενταετούς επιβίωσης μέχρι 20%, που μειώνονται στο μισό (10%), όταν συνυπάρχουν απομακρυσμένες μεταστάσεις.

Τα «παχιά» ψάρια προστατεύουν από τον καρκίνο του νεφρούΗ κατανάλωση λιπαρών ψαριών, όπως το σολομός, το σκουμπρί και η ρέγκα, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα ελαττώνει σημαντικά τις πιθανότητες αναπτύξεως καρκίνου του νεφρού – στις γυναίκες τουλάχιστον, σύμφωνα με μία νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας».
Η 15ετής μελέτη διεξήχθη σε περισσότερες από 61.000 Σουηδέζες, ηλικίας 40 έως 76 ετών. Όπως έδειξε, οι εθελόντριες που έτρωγαν συστηματικά «παχιά» ψάρια είχαν 74% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του νεφρού σε σύγκριση με εκείνες που δεν έτρωγαν καθόλου ψάρια.
Επιπλέον, όσες έτρωγαν λιγότερο «παχιά» ψάρια, όπως ο τόνος, ο μπακαλιάρος και τα ψάρια του γλυκού νερού, δεν είχαν τόσο μεγάλη προστασία.
Τα «παχιά» (ή λιπαρά) ψάρια είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και βιταμίνη D. Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα είναι ένα είδος λίπους που παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι έχει αντικαρκινικές και ιδιότητες, ενώ είναι γνωστό ότι οι πάσχοντες από καρκίνο του νεφρού συχνά έχουν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα.
Σε σύγκριση με τα άλλα είδη ψαριών, τα «παχιά» ψάρια περιέχουν έως 30 φορές υψηλότερες ποσότητες ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και έως 5 φορές περισσότερη βιταμίνη D.
«Το να αποκαλούμε “παχιά” ορισμένα ψάρια μπορεί να τρομάζει όσους προσέχουν τη σιλουέτα τους, αλλά στην ουσία υποδηλώνει την περιεκτικότητά τους σε ιδιαίτερα ωφέλιμα για την υγεία λίπη», είπε η δρ Αλίσια Βολκ, από το Ίδρυμα Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη.
«Είναι γεγονός ότι τα “παχιά” ψάρια περιέχουν περισσότερες θερμίδες από τα άλλα ψάρια, αλλά τα οφέλη τους είναι συντριπτικά περισσότερα», πρόσθεσε.
Όπως έγραψαν οι ερευνητές, από τις εθελόντριες της μελέτης 150 ανέπτυξαν καρκίνο του νεφρού στη διάρκεια της 15ετίας.

Ένα με δύο ποτά την ημέρα φαίνεται να μειώνουν μετριοπαθώς τον κίνδυνο εκδήλωσης νεφροκυτταρικού καρκίνου
Ένα με δύο ποτά την ημέρα φαίνεται να μειώνουν μετριοπαθώς τον κίνδυνο εκδήλωσης νεφροκυτταρικού καρκίνου ανεξαρτήτως του καταναλισκόμενου τύπου αλκοόλ, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the National Cancer Institute.
Πολλαπλές μελέτες έχουν υποδείξει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ αλκοόλ και καρκίνου του νεφρού, αλλά δεν ήταν καταληκτικές και δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο το αλκοόλ από μόνο του επηρεάζει τον κίνδυνο, ή αν οι επιδράσεις του οφείλονται σε συγκεκριμένους τύπους αλκοόλ.
Η Δρ Τζουνγκ Εουν Λι του Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστόνης και οι συνεργάτες της ανέλυσαν στοιχεία από 12 κλινικές έρευνες. Τα στοιχεία προέρχονταν από γενικούς πληθυσμούς των ΗΠΑ, του Καναδά, της Σουηδίας, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας, καθιστώντας τη μελέτη, την μεγαλύτερη σχετικά με την εξεταζόμενη σχέση μεταξύ καρκίνου του νεφρού και κατανάλωσης αλκοόλ.
Ο συνολικός αριθμός των ατόμων που συμπεριλήφθηκαν ήταν 530.469 γυναίκες και 229.575 άνδρες. Στην αρχή της έρευνας, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν διατροφικό ερωτηματολόγιο συχνότητας που περιλάμβανε και τα αλκοολούχα ποτά. Οι ερευνητές καθόρισαν τη μετριοπαθή κατανάλωση αλκοόλ ως το αντίστοιχο λίγο περισσότερο του ενός ποτού την ημέρα. Εξαίρεσαν τα άτομα που έπιναν περισσότερα από δύο ποτά ημερησίως.
Κατά τη διάρκεια των επτά με 20 ετών της μελέτης, 711 γυναίκες και 719 άνδρες διαγνώστηκαν με νεφροκυτταρικό καρκίνο. Αυτό μεταφράζεται σε 23 περιπτώσεις ανά 100.000 μη-καταναλωτές ανά έτος και 15 περιπτώσεις ανά 100.000 μετριοπαθείς πότες ανά έτος.
Αφού συνυπολογίστηκε η επίδραση της ηλικίας, ο κίνδυνος νεφροκυτταρικού καρκίνου ήταν 25% χαμηλότερος στους μετριοπαθείς πότες συγκριτικά με αυτούς που δεν έπιναν αλκοόλ, στατιστικά σημαντική διαφορά.
Επίσης διαπιστώθηκε δοσο-εξαρτώμενη σχέση, καθώς όσο η ποσότητα της καθημερινής κατανάλωσης αλκοόλ αυξανόταν από περίπου δύο ποτά την εβδομάδα σε περίπου ένα ποτό την ημέρα, ο κίνδυνος καρκίνου του νεφρού ήταν από 6% χαμηλότερος έως και 25% χαμηλότερος αντίστοιχα.
Οι συσχετισμοί παρέμεναν αμετάβλητοι ακόμα και όταν συνυπολογίστηκαν άλλοι συνεισφέροντες παράγοντες, όπως το βάρος, το ιστορικό υπέρτασης, το κάπνισμα και άλλες μεταβλητές. Το αναπαραγωγικό ιστορικό, η χρήση διατροφικών ουσιών και η συνολική πρόσληψη θερμίδων είχαν μικρή επίδραση. Τα αποτελέσματα ήταν όμοια για τη μπίρα, το κρασί και τα οινοπνευματώδη ποτά.
Ωστόσο, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να ξεχωρίσουν μεταξύ των συμμετεχόντων ποιοι ήταν μετριοπαθείς καθημερινοί πότες και αυτών που έτειναν να πίνουν μεγάλες ποσότητες σποραδικά. Επομένως, οι επιδράσεις της πολύ βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ, της συχνής και των διαφόρων άλλων προτύπων κατανάλωσης, παραμένουν ασαφείς.
Οι ειδικοί εικάζουν ότι το αλκοόλ μπορεί να μειώνει τον κίνδυνο νεφροκυτταρικού καρκίνου βελτιώνοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Αλλες πιθανές εξηγήσεις περιλαμβάνουν την δραστηριότητα των αντιοξειδωτικών φαινολικών συστατικών που περιέχει το αλκοόλ, και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου νεφροκυτταρικού καρκίνου αφαιρώντας τους καρκινογόνους παράγοντες, μειώνοντας τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων ή προάγοντας τον κυτταρικό θάνατο. Απ' την άλλη, το αλκοόλ καθεαυτό είναι ίσως ο κυριότερος υπαίτιος.
Ανεξαρτήτως πάντως του εμπλεκόμενου μηχανισμού στη μετριοπαθή μείωση του κινδύνου, οι ασθενείς θα πρέπει να θυμούνται ότι το αλκοόλ μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο πολλών άλλων μορφών καρκίνου, περιλαμβανομένου του μαστού, του ήπατος και του οισοφάγου.
Η διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους και η αποφυγή του καπνίσματος είναι οι βασικές αρχές μείωσης του κινδύνου.

Ψυχοθεραπεία και κηπουρική

Εκτονωθείτε με την κηπουρική
Είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης και έχουμε ήδη τα περισσότερα φυτά μας ανθισμένα, τα οποία ‘‘ζωγραφίζουν’’ θαυμάσιες παραστάσεις στον κήπο και τη βεράντα μας με τη δροσερή αναπνοή τους και τα πολύχρωμα άνθη τους.
Μικρά ή μεγάλα τα ανθισμένα πλαίσια με τα ποώδη, πολυετή ή τα εποχιακά φυτά ομορφαίνουν το χώρο μέσα στον καταπράσινο χλοοτάπητα, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και για την οριοθέτηση ενός παρτεριού.

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Σε ανθισμένα πλαίσια και σε θαμνώδεις μπορντούρες δε φυτεύουμε διαφορετικά είδη φυτών, αλλά μόνο ένα, εκτός και αν ανήκουν σε συγγενείς ποικιλίες και ταιριάζουν μεταξύ τους.

Το μήνα αυτό μπορούμε να φυτέψουμε εποχιακά φυτά, όπως είναι ο κατηφές, η σερφίνια, η πετούνια, η βερβένα, ο βασιλικός, η γκαζάνια και η πορτουλάκα, για να δώσουμε περισσότερο χρώμα στον κήπο μας.
Πρόκειται για φυτά που χρειάζονται αρκετό ηλιακό φως, καθώς επίσης και συχνό πότισμα, ιδιαίτερα τις πολύ θερμές μέρες.

ΚΑΤΗΦΕΣ ή ΤΑΓΕΤΗΣ
Ο κατηφές είναι εύκολο να καλλιεργηθεί και προσαρμόζεται πολύ γρήγορα σε έναν κήπο. Το μέγεθος των φυτών διαφέρει ανάλογα με την ποικιλία και το ύψος τους φτάνει τα 20-25 ή τα 60-70 εκατοστά. Οι κατηφέδες μπορούν να καλλιεργηθούν σε διάφορους τύπους χώματος. Το πλούσιο ηλιακό φως τους βοηθάει να ανθίσουν καλύτερα. Φυτεύονται νωρίς την άνοιξη και αν διατηρηθούν καλά ποτισμένοι και αφαιρεθούν τα μαραμένα άνθη, τα φυτά σας θα συνεχίζουν να ανθίζουν μέχρι τα πρώτα φθινοπωρινά κρύα.
Οι κατηφέδες μερικές φορές κάνουν μια μικρή παύση της ανθοφορίας τους στη ζέστη του καλοκαιριού. Θα επανέλθουν δυνατότεροι το φθινόπωρο αν τους λιπάνετε κατά τα μέσα του καλοκαιριού με το ίδιο λίπασμα που χρησιμοποιούσατε την άνοιξη. Μην χρησιμοποιήσετε πολύ αζωτούχο λίπασμα, γιατί το πολύ άζωτο θα κάνει τους κατηφέδες μεγάλους, με πολλά φύλλα και με λίγα λουλούδια. Όταν καλλιεργείτε κατηφέδες σε γλάστρες, ζαρντινιέρες ή γενικά σε δοχεία, λιπαίνετέ τους μια φορά το μήνα ρίχνοντας ένα κουταλάκι του γλυκού λίπασμα στο χώμα γύρω από κάθε φυτό και ποτίζοντας καλά. Τέλος να αφαιρείτε τα παλιά και μαραμένα λουλούδια. Αυτό θα βοηθήσει τα φυτά να παραμείνουν φρέσκα και να συνεχίζουν να ανθίζουν.

ΣΕΡΦΙΝΙΑ Οι σερφίνιες είναι τα γνωστότερα καλοκαιρινά, ετήσια, ανθοφόρα φυτά. Έχουν πράσινα φύλλα και αρωματικά χωνοειδή άνθη από τα μέσα της άνοιξης ως τα τέλη του φθινοπώρου. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με σπορά νωρίς την άνοιξη.
Καλλιεργούνται σε ηλιαζόμενες, προστατευμένες από τους δυνατούς ανέμους θέσεις και σε χουμώδη, στραγγιζόμενα, μέτρια υγρά εδάφη σε γλάστρες και σε ανθώνες.


ΠΕΤΟΥΝΙΑ
Οι πετούνιες είναι εύκολο να καλλιεργηθούν. Αναπτύσσονται θαυμάσια σε περιβάλλον όπου το χώμα έχει καλή αποστράγγιση, και το πλούσιο ηλιακό φως βοηθάει στην καλύτερη ανθοφορία τους. Φυτεύονται την άνοιξη και είναι ικανές να ανθίζουν καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού μέχρι τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου, αλλά χρειάζονται λίπανση για να διατηρούνται φρέσκιες. Σε περιοχές χωρίς μεγάλες παγωνιές οι πετούνιες μπορούν να φυτευτούν και το φθινόπωρο. Το μέγιστο ύψος που μπορούν να φτάσουν είναι τα 20 εκατοστά.


ΒΕΡΒΕΝΑ
Η βερβένα είναι εδαφοκαλυπτική πόα με μεγάλη διάρκεια ανθοφορίας. Καλλιεργείται κυρίως ως ανθόφυτο. Έχει έρπουσα ανάπτυξη, πράσινα φύλλα και άνθη από τα μέσα της άνοιξης ως τα πρώτα κρύα του χειμώνα. Πολλαπλασιάζεται με σπορά και με διαίρεση.
Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις, προστατευμένες από τους παγετούς και σε μέτρια υγρά, στραγγιζόμενα γόνιμα εδάφη.
Φυτεύεται σε ανθώνες και γλάστρες.



ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ
Ο βασιλικός είναι αρωματικό ετήσιο, ποώδες φυτό. Η καταγωγή του είναι από την Ινδία και το Ιράν και σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου.
Τα φύλλα του είναι ωοειδή, μυτερά, ακέραια ή οδοντωτά, πράσινα, έντονα ή σκούρα σε ορισμένες ποικιλίες. Τα άνθη του είναι μικρά και λευκά ή λευκορόδινα.
Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες που διακρίνονται για το μέγεθος των φύλλων (μικρόφυλλες και πλατύφυλλες). Ο βασιλικός καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες και κήπους και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται αποξηραμένα σαν καρύκευμα και αφέψημα.


ΓΚΑΖΑΝΙΑ Η γκαζάνια είναι φυτό πολυετές , ποώδες , αειθαλές , χαμηλής βλάστησης 15-20 cm . Τα φύλλα του είναι λογχοειδή , χνουδωτά , στενόμακρα , σκουροπράσινα στην επάνω επιφάνεια και αργυρόχρωμα στην κάτω επιφάνεια.
Έχει πλούσια, εντυπωσιακή και παρατεταμένη ανθοφορία. Τα άνθη του είναι διαφόρων χρωματισμών με τα συνηθέστερα αυτών να είναι κίτρινο , πορτοκαλί , ρόδινο και λευκό. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της γκαζάνιας είναι το κλείσιμο του άνθους κατά την διάρκεια της νύχτας ή νεφελώδη καιρού .
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους ήμε έριζα μοσχεύματα την άνοιξη .
Είναι φυτό χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος , αλλά προτιμά προστατευμένες θέσεις από τους ισχυρούς ανέμους και το κρύο . Αναζητά ηλιόλουστα σημεία στον κήπο . Αντέχει σε παραθαλάσσιες περιοχές .
Φυτό κατάλληλο για βραχόκηπους , ανθισμένες μπορντούρες , γλάστρες , ζαρντινιέρες και συστάδες χρώματος μέσα σε χλοοτάπητες .




ΠΟΡΤΟΥΛΑΚΑ Η πορτουλάκα ή μεσημεράκι είναι ετήσιο φυτό που έχει την καταγωγή του από τη Νότια Αμερική. Είναι χαμηλό φυτό με έρπουσα μορφή που σπάνια ξεπερνά τα 30 εκατοστά.
Τα φύλλα του μοιάζουν με φύλλα παχύφυτου και είναι σαρκώδη κυλινδρικά.
Τα άνθη της έχουν μεταξώδη υφή και πολυάριθμους στήμονες. Υπάρχουν σε αποχρώσεις του λευκού, κόκκινου, κίτρινου και μπλε. Είναι εξαιρετικής αντοχής φυτό και είναι ιδανικό για εδαφοκάλυψη ή βραχόκηπους.
Προτιμά φτωχά ή μέτρια εδάφη και ηλιόλουστες θέσεις.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ